Με λένε Ελλάδα….

Σου μιλάω ψιθυριστά να μην μας ακούσουν. Θα σου πω και εγώ την ιστορία της καταστροφής μου.
Με λίγα λόγια…
Κάποτε είχα μια συναίσθηση της ιστορικής αξίας μου, ήμουν πτωχή πλην τίμια.

Πολέμαγα για να μεγαλώσω.

Πολέμαγα για τους Βαλκανικούς.

Πολέμαγα για τη μεγάλη ιδέα στη Μικρά Ασία.

Έστω και αν έσπασα τα μούτρα μου δεν το έβαλα κάτω.

Πολέμαγα στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και αντιστεκόμουν.

Ξυπνούσαν μνήμες που με συνέδεαν με το παρελθόν.

Μετά άρχισε ο ξεπεσμός μου.

Ο γελοίος εμφύλιος των αριστερών με τους δεξιούς που σφάζονταν με τα κονσερβοκούτια.

Η ανοικοδόμηση με τις γελοίες πολυκατοικίες, η πιο άσχημη πρωτεύουσα σε όλη την Ευρώπη.

Η Χούντα.

Η ΝΔ.

Το ΠΑΣΟΚ.

Τα λαμόγια στην εξουσία.

Το Τσοβόλα δώσ’ τα όλα.

Ο Κοσκωτάς.

Ο Μητσοτάκης.

Οι κοριοί.

Το χρηματιστήριο του ’99.

Όλοι αυτοί που δεν μπήκαν φυλακή.

Μαζί και οι παπαγάλοι.

Ο Σημίτης με τον Κόκκαλη και τον Μπόμπολα.

Οι λιμουζίνες και τα μπουζούκια σε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα.

Τα δανεικά. Τα δανεικά. Τα δανεικά.

Οι λαϊκιστές στην εξουσία.

Πράσινοι, μπλε και κόκκινοι.

Διορίστε, διορίστε, χώστε, φάτε, με ξεσκίσανε φιλαράκι.

Οι συνδικαλιστές.

Οι ληστοτραπεζίτες.

Οι χουλιγκάνοι και τα επεισόδια.

Οι κουκουλοφόροι και οι κουλτουριάρηδες της πλάκας υποστηρικτές τους.

Οι υπουργοί και οι μίζες.

Η siemens, ο Τσουκάτος, ο Αλογοσκούφης.

Οι εισαγγελείς που δεν έβαλαν κανέναν στη φυλακή.

Οι τρομοκράτες που έπιασαν τη 17Νοέμβρη η οποία ήταν λιγότερο τρομοκρατική από το σύστημα που με τρομοκρατεί φιλαράκι.

Είμαι μία βιασμένη τρομοκρατημένη.

Μου κλωτσάνε τα ομόλογα λες και είναι σκατά, με έχουν κάνει σκουπίδι.
Με κράζουν οι Γερμανοί, με κράζουν σε όλα τα κανάλια της γης, ο υπουργός οικονομικών της Πορτογαλίας δήλωσε “μην μας συγκρίνετε, εμείς δεν είμαστε Ελλάδα”! Πιάνουν το όνομά μου στο στόμα τους όλοι, διότι εγώ έγινα η πιο βρωμιάρα απ’ όλους.
Είναι να τρελαίνεσαι, να παραληρείς..
Θα σου έγραφα κι άλλα, είχα πολλά να σου πω, αλλά θέλω να δω τώρα τηλεόραση των εργολάβων και των εφοπλιστών που με αποβλάκωσε τελείως. Το μεσημέρι βλέπω τα κουτσομπολίστικα διότι εκεί δεν μιλάνε για μένα και ξεχνιέμαι.  Αποβλακώνομαι ακόμα πιο πολύ.
Έχω τα ωραιότερα στήθη που είναι σαν νησιά, τα ωραιότερα μάτια που είναι σαν θάλασσες, τα ωραιότερα οπίσθια που είναι σαν βουνά, αλλά δεν με γουστάρει πια κανένας. Διότι είμαι βρώμικη, με βίασαν όλοι.
Και δεν υπάρχει ΕΝΑΣ αρσενικός, ΕΝΑΣ πολιτικός να τους διαολοστείλει όλους αυτούς που με βιάσανε και να τους κλείσει φυλακή. Δεν υπάρχει ΕΝΑΣ εισαγγελέας. Τι να σου λέω άλλο φίλε, είμαι εξουθενωμένη…

(από mail που έλαβα)