Σέβομαι τη γνώμη όλων άσχετα εάν συμφωνώ. Τα σχόλιά σας δεν πρέπει να είναι υβριστικά και προσβλητικά. arismesx@gmail.com Μπορείτε να με βρείτε και εδώ: https://sites.google.com/site/eleutheriastegnome/


Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.
Γιάννης Ρίτσος





Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Εναν μύθο θα σας πω...

Να, λοιπόν, που χρειάστηκαν μόλις 24 ώρες για να καταρρεύσει ένας από τους βασικούς μύθους που ήθελαν την κρίση χρέους στην Ελλάδα να οφείλεται στην εγγενή σπατάλη του ελληνικού Δημοσίου, τα «προνόμια» των συντεχνιών, την «τεμπελιά» των Ελλήνων, τον κρατικό παρεμβατισμό, την ανευθυνότητα των συνδικαλιστών, την ανωριμότητα της Αριστεράς και χίλια μύρια...

Από το στόμα του Τρισέ, του προέδρου της ΕΚΤ, η αλήθεια: Βρισκόμαστε μπροστά σε μία συστημική κρίση. Μία κρίση δηλαδή του συστήματος, που δεν έχει να κάνει μόνο με τις υπαρκτές και γνωστές από την αρχή θεμελιώδεις αδυναμίες της ευρωζώνης (αλλά και τις ιδιαίτερες διαρθρωτικές ελληνικές αδυναμίες, που οφείλονται στον τρόπο που αναπτύχθηκε η ελληνική οικονομία τις τελευταίες δεκαετίες), αλλά με την ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, και μάλιστα στην πιο άγρια και αγελαία του μορφή που γνώρισε ο κόσμος τα τελευταία τριάντα χρόνια, του νεοφιλελευθερισμού.

Η Ισπανία και η Πορτογαλία, που υποτίθεται ότι δεν αντιμετώπιζαν τις διαρθρωτικές αδυναμίες της Ελλάδας ούτε έλλειμμα αξιοπιστίας, βιώνουν τώρα ανάλογες καταστάσεις. Η Ισπανία είχε μάλιστα το 2007 πλεόνασμα και το βασικό της πρόβλημα δεν είναι το σχετικά μικρό δημόσιο χρέος (53,2% του ΑΕΠ), αλλά το τεράστιο ιδιωτικό (178% του ΑΕΠ).

Η βασική αρχή, άλλωστε, του νεοφιλελευθερισμού ήταν ότι δεν χρειάζονται παρεμβάσεις στην αγορά. Οτι για την επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης αρκεί η απελευθέρωση των αγορών, η ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και η τυφλή υπακοή στη συναίνεση της Ουάσιγκτον και την ευρωπαϊκή της εκδοχή, το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Και οποία υποκρισία από τους Κέρβερους της δημοσιονομικής και οικονομικής ορθοδοξίας. Η ΕΚΤ ορκιζόταν μέχρι χθες ότι δεν προβλέπεται «οικονομική διάσωση» (bailout) προβληματικής χώρας από τη συνθήκη της Λισαβόνας. Αίφνης ανακάλυψε διασταλτική ερμηνεία του άρθρου 122 της συνθήκης, που προβλέπει σε εξαιρετικές οικονομικές δυσκολίες την ενίσχυση κρατών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα.

Αντί όμως η Ε.Ε. να απαντά στην κρίση με περισσότερο κοινωνικό κράτος, το οποίο άλλωστε ήταν για την Ευρώπη η ειδοποιός διαφορά, απαντά ξανά με περισσότερο και ακόμη πιο άγριο νεοφιλελευθερισμό. Αλλά μήπως ο μηχανισμός σωτηρίας των 750 δισ. ευρώ που αποφασίστηκε υπό το κράτος πανικού για την τύχη του ευρώ είναι όντως μηχανισμός σωτηρίας; Σωτηρία για ποιον; Για τους πάσης φύσεως πιστωτές και κεφαλαιούχους που έστηναν πάρτι μέχρι πρότινος με το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, χωρίς το οποίο καμία χώρα-«θαύμα» (Ιρλανδία, Ισπανία, Ελλάδα) δεν θα είχε τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που τις έκαναν περιζήτητες «φούσκες» στο παρελθόν; Επτακόσια πενήντα δισ. ευρώ βρέθηκαν σε μία ...νύκτα, προκειμένου να ηρεμήσουν οι «λύκοι» των αγορών, αλλά δεν μπορούν να βρεθούν για κανένα πρόγραμμα ανάπτυξης, ουσιαστικής και καλά αμειβόμενης απασχόλησης. Τουναντίον, για να εξασφαλιστούν, πρέπει να χυθεί ακόμη περισσότερο αίμα από τους λαούς της Ευρώπης.

Οι ίδιοι οι άπληστοι που κόμπαζαν για τα κέρδη που έβγαζαν χάρη στις μαγικές τους ικανότητες, την ανταγωνιστικότητα κ.λπ. (στην ουσία χάρη σε συνεχείς ευνοϊκές ρυθμίσεις και παράδοση στα αρπακτικά των αγορών ολόκληρων οικονομιών), ζητούν τώρα λιτότητα απ' όλους, κραδαίνοντας μάλιστα το φασιστικού τύπου επιχείρημα περί συλλογικής ευθύνης. Εφταιξαν το ίδιο ο εργολάβος, ο μιζαδόρος και ο χωρίς αρχές πολιτικός με τον γραφειοκράτη δημόσιο υπάλληλο, τον δάσκαλο και καθηγητή του ανεπαρκούς εκπαιδευτικού συστήματος και τον εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα, που εργάζεται ήδη δίχως νόμο -δίχως κράτος για μια χούφτα ευρώ; Τα οποία οι ισχυροί θέλουν, υποτίθεται, να προστατεύσουν...


(ελευθεροτυπία 21-05-2010
Εν-στάσεις
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου