Σέβομαι τη γνώμη όλων άσχετα εάν συμφωνώ. Τα σχόλιά σας δεν πρέπει να είναι υβριστικά και προσβλητικά. arismesx@gmail.com Μπορείτε να με βρείτε και εδώ: https://sites.google.com/site/eleutheriastegnome/


Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.
Γιάννης Ρίτσος





Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Προφητείες........

…….16Eίδα ακόμα να αναγκάζει όλους, μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους να χαράξουν πάνω στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπό τους ένα σημάδι, 17έτσι που να μην μπορεί πια κανένας να αγοράσει ή να πουλήσει τίποτε, παρά μόνο αν έχει το χάραγμα αυτό. Tο όνομα, δηλαδή, του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματός του. 18Eδώ είναι που θα φανεί η σοφία: Eκείνος που έχει νου ας λογαριάσει τον αριθμό του θηρίου, γιατί είναι αριθμός ανθρώπου. Kαι ο αριθμός του είναι XΞΣ. (Δηλαδή, εξακόσια εξήντα έξι).
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του ΙΩΑΝΝΟΥ


Δεν χρειάζεται να είσαι θρησκόληπτος για να δεις ότι αυτά που αναφέρθηκαν 2000 χρόνια πριν έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται.

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Zητω ή Αισχος..??






Άλλοτε στις 25η Μαρτίου-γιορτή του Ευαγγελισμού- δονούσε τα στήθη των Ελλήνων ο αέρας της εθνικής υπερηφάνειας για την πατρίδα και την ελευθερία. 
Και ακούγονταν οι ιαχές των αλλεπάλληλων ΖΗΤΩ….
Και μπαίνει το ερώτημα:
Φέτος, από πού θα αντλήσουμε το δικαίωμα και θα βρούμε το κουράγιο να ξαναφωνάξουμε ΖΗΤΩ!…
Όταν
έχουμε προδώσει την πατρίδα μας, και απαρνηθήκαμε την ελευθερία μας! Και μας σέρνουν στη σκλαβιά, αλυσοδεμένους, όπως οι δουλέμποροι, αλλοτινών εποχών, τους μαύρους της Αφρικής.
Για να μας ξεπουλήσουν. 
Εμάς και την πατρίδα μας.
Έστω κι αν το ξεπούλημά μας αυτό το «βάφτισαν», οι -όπως πάμπολλα δείχνουν- ξεπουλημένοι, στην απατεωνίστικη γλώσσα τους…«αξιοποίηση»!
“Αξιοποίηση”
, ασφαλώς, για τους εαυτούς τους και τους διεθνείς πάτρωνές τους. 
Αλλά, όχι βέβαια για μας και την πατρίδα μας.
Αλλά, ως πότε!!!
Ως πότε θα τους ακολουθούμε σαν τα κοπάδια και τις αγέλες των αλόγων ζώων;
Δεν ντρεπόμαστε
τους ήρωες της πατρίδας μας και τους αγίους της πίστης μας; 
Τον Καραϊσκάκη, το Μακρυγιάννη, τον Πατροκοσμά;
Και τόσους άλλους! 
Που έχουν ποτίσει κάθε σπιθαμή αυτής της γης 
με το αίμα τους…
Δεν ντρεπόμαστε
την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας; 
Με τον οποίο δώσαμε το φως της δημοκρατίας, της τέχνης και της φιλοσοφίας σε ολάκερο τον κόσμο! 
Για να καταντήσουμε να βουλιάζουμε στα σκοτάδια της πλέον άθλιας και εξευτελιστικής, σήμερα, βαρβαρότητας…
Ως πότε θα εφαρμόζουν σε βάρος μας το δόγμα του «σοκ και δέους»; Και θα μας τρομοκρατούν και θα μας εξευτελίζουν, λέγοντάς μας ότι…χρωστάμε! Όταν οι ντόπιοι εφιάλτες και οι διεθνείς τοκογλύφοι μας έχουν καταληστέψει και μας χρωστούν πολλαπλάσια….
Θα μας διευκολύνουν
, λέει, επιμηκύνοντάς μας το χρόνο, για την αποπληρωμή του χρέους. Όταν στην πραγματικότητα θέλουν να διαιωνίσουν το καθεστώς της χρεοκοπίας. Μεταβάλλοντάς το σε καθεστώς συνεχούς και επαχθούς δουλοπαροικίας….
Θα μας μειώσουν
, δήθεν, και τα επιτόκια. Όταν με τα πανωτόκια θα διογκώνουν ολοένα και περισσότερο το χρέος μας.
Και μας διαβεβαιώνουν
ότι βλέπουν και φως στο βάθος του τούνελ. Όταν «το μόνο φως, που φαίνεται, είναι το φως της αμαξοστοιχίας, που έρχεται καταπάνω μας. Για να μας διαμελίσει”! Όπως, πολύ εύστοχα, παρατηρεί ο θαυμάσιος οικονομικός αναλυτής κ. Δημήτρης Καζάκης.
Και δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτό, που θέλουν, δεν είναι μόνο να μας εξαθλιώσουν οικονομικά, αλλά κυρίως να μας υπονομεύσουν εθνικά και πολιτισμικά. 
Και προσπαθούν, σύμφωνα με τη δόλια, γνωστή, συνταγή του Κίσιντζερ, να μας αφαιρέσουν κάθε ίχνος πατριωτικής συνείδησης….
Έτσι ώστε
να κόψουν τις ρίζες μας και να ξεράνουν, το δέντρο της Ελλάδας. Για να το κομματιάσουν. Και να προσφέρουν εμάς και την πατρίδα μας αιώνιους σκλάβους στους εχθρούς μας! Και να μας διαχύσουν, στη συνέχεια, και μας εξαφανίσουν μέσα στο χυλό και τον πολτό της παγκοσμιοποίησης. Αλλά…
Αν αυτοί θέλουν να γίνουν οι νεκροθάφτες της Ελλάδας, είναι ποτέ δυνατόν εμείς να τους αναγνωρίσουμε αυτόν το ρόλο! Και να τους ακολουθούμε και να τους χειροκροτούμε!….
Δεν θα νιώθουμε
να βαραίνει, από δω και πέρα, τις καρδιές μας και τη συνείδησή μας το αιώνιο ΑΙΣΧΟΣ για την προδοσία, σε βάρος της πατρίδας μας και των ερχόμενων γενεών!…
Θα τρίζουν τα κόκαλα των Ηρώων και των Αγίων μας. Και όλων εκείνων, που-παγκόσμια και διαχρονικά- θαύμασαν και αγάπησαν τη χώρα μας και το λαό μας…
Γιατί, ασφαλώς,
μπορεί να παίξει η πατρίδα μας, και στο μέλλον τον αντίστοιχο πνευματικό ρόλο, με αυτόν, που έπαιξε στο παρελθόν. Αντάξιο του πολιτισμού μας και της ιστορίας μας….
Αντί για τον εξευτελιστικό και ατιμωτικό ρόλο, που έχουν επιφυλάξει για μας και την πατρίδα μας οι ντόπιοι εφιάλτες και οι διεθνείς τοκογλύφοι….
 
Κακές Παρέες

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Στο Αυτόφωρο Καβάλας σήμερα ο απεργός πείνας!!!..."Αλλά αλληλέγγυος πουθενά,ούτε για δείγμα"

Στο Αυτόφωρο Καβάλας θα δικαστεί σήμερα (23/3) το πρωί ο απεργός πείνας, άνεργος Λάζαρος Παπαδόπουλος, κατηγορούμενος για καταπάτηση κοινοχρήστου χώρου (κεντρική Πλατεία Καβάλας –όπου έστησε αντίσκηνο)!

Ο 60χρονος άνεργος (που χθες περνούσε τη
12η μέρα απεργίας πείνας, μαζί με την επίσης άνεργη σύντροφό του Φρειδερίκη Τόκα) οδηγήθηκε στην Εισαγγελία Καβάλας προχθές το μεσημέρι και έλαβε 48ωρη προθεσμία για να δικαστεί, μετά τη μεσολάβηση του δικηγόρου του.

Την ώρα της μεταφοράς του Λάζ. Παπαδόπουλου από την...
κεντρική Πλατεία Καβάλας –όπου πραγματοποιούν την απεργία πείνας οι δύο άνεργοι- στην Ασφάλεια και στην Εισαγγελία, η Δημοτική Αστυνομία απομάκρυνε το αντίσκηνο που τους είχε προσφερθεί από πολίτες (ύστερα από την κατάσχεση του πρώτου αντισκήνου, με το οποίο έκανε αρχικά την εμφάνισή του το ζευγάρι, ξεκινώντας τη διαμαρτυρία του για την πολύχρονη έλλειψη απασχόλησης). Στη διάρκεια των προχθεσινών συμβάντων, η Φρειδερίκη Τόκα απουσίαζε για εξετάσεις στο Νοσοκομείο Καβάλας.

Οι δύο άνεργοι έχουν γίνει αντικείμενο αντιπαραθέσεων, μεταξύ πολιτικών παρατάξεων και ομάδων που εκδηλώνουν την υποστήριξή τους στον αγώνα τους και της δημοτικής αρχής Καβάλας (αλλά και πολιτών), που αμφισβητούν τα κίνητρά τους. Στη διάρκεια του 12ημέρου της απεργίας τους υπήρξαν επαγγελματίες που έδειξαν ενδιαφέρον να τους απασχολήσουν, αλλά έως τώρα δεν υλοποιήθηκε καμία υπόσχεση υποψηφίου εργοδότη.


Το παράδειγμα Παρτσαλίδη

Η παρουσία των δύο ανέργων απεργών πείνας στην κεντρική πλατεία της Καβάλας προκάλεσε την παρέμβαση του Γραμματέα της Ν. Ε. του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Καβάλας Κώστα Μορφίδη, που με επιστολή του ζητεί την επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας και ανθρωπισμού απέναντι στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όχι μόνο οι δύο συγκεκριμένοι πολίτες, αλλά χιλιάδες συμπολιτών μας.

Μάλιστα, ανατρέχει στην εποχή της μεγάλης κρίσης του Μεσοπολέμου, όταν ο τότε δήμαρχος Καβάλας Μήτσος Παρτσαλίδης (γνωστός στο Πανελλήνιο ως «κόκκινος δήμαρχος», λόγω της κομμουνιστικής πολιτικής τοποθέτησής του)
«στο ελάχιστο διάστημα που η πόλη είχε την τιμή να τον έχει Δήμαρχο, πρόλαβε να διοργανώσει λαϊκά συσσίτια και εξασφάλισε την οικονομική τροφοδοσία τους περικόπτοντας δραματικά τις αποδοχές του ιδίου και των εκλεγμένων μελών της παράταξής του. Σιτιζόταν μάλιστα και ο ίδιος μαζί με τους άπορους συμπολίτες του. Παρεμπιπτόντως, μιλάμε για το 1934, στις συνθήκες της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Και ως «τσουκνίδα», που κατέστρεφε την κατά τ’ άλλα «ειδυλλιακή» εικόνα της εποχής, τον καθαίρεσαν και τον εξόρισαν στη Γαύδο...» γράφει χαρακτηριστικά στην επιστολή του ο Κ. Μορφίδης.

«Η απεργία πείνας του συγκεκριμένου συμπολίτη μας, ανεξάρτητα από τις οποιεσδήποτε ενστάσεις υπάρχουν, δεν παύει να είναι μια κραυγή αγωνίας για την αύξηση της ανεργίας και του αισθήματος ανασφάλειας που κυριαρχούν στον τόπο μας τον τελευταίο ιδιαίτερα χρόνο…
Δικάζοντας και καταδικάζοντας για παράνομη καταπάτηση δημόσιου χώρου, ενισχύονται μηχανισμοί καταστολής και τιμωρίας, αλλά δεν θεραπεύονται τα προβλήματα των ανθρώπων, που μέρα με τη μέρα διογκώνονται, ούτε προκύπτουν διέξοδοι ρεαλιστικές και αποτελεσματικές. Τα προβλήματα, δεν διώκονται ποινικά. Λύνονται. Αλλά η λύση τους απαιτεί πολιτικό ανάστημα και Παρτσαλίδειο βούληση»
καταλήγει στην επιστολή παρέμβασής του ο Γραμματέας της Ν.Ε. Συνασπισμού Καβάλας.
από το KAVALA NET
 
Υ.Γ. (δικό μου)  Για τους τόσους ανώνυμους καθημερινά υπάρχουν κάποιοι που σφάζονται για να τους στηρίξουν. Για δύο ταλαίπωρους όμως Έλληνες που είναι? 

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

ΕΣΥ πού ΗΣΟΥΝ ???

 Έχω  βουλιάξει κι εγώ μές τη συλλογική κατήφεια, μες την  κατάθλιψη...
Φοβάμαι, ανησυχώ, θλίβομαι, αναρωτιέμαι για το μέλλον  των παιδιών μου,
για το γκρέμισμα των ονείρων μου και των  μακρυχρόνιων προσπαθειών μου...

Αλλά ακόμα και αυτά καλύπτονται  από την βαθιά μου οργή...
Πού ήμουν όλα αυτά τα χρόνια εγώ;
Πού  ήσουν όλα αυτά τα χρόνια εσύ, εαυτέ μου;

Πού ήσουν όταν μας  κοροϊδευαν, μας ξεπουλούσαν,
μας πέταγαν τα πλαστικά όνειρα στη μούρη  κι εσύ τα κυνηγούσες;

Πού ήσουν όταν ο γιατρός σού ζητούσε το  φακελλάκι για να σε κάνει καλά και αντί να τον καταγγείλεις τον  πούστη, τον πλήρωνες αποκαλώντας τον "γιατρέ μου"

Πού ήσουν
όταν  έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να γίνονται μοντελάκια ζωής στην  τηλεόραση
και να κόπτονται για το κοινό καλό και το δίκαιο,  δηλώνοντας 10,000 ευρώ εισόδημα...
"Πόσο καλά τα λέει ο πούστης..."  έλεγες

Πού ήσουν όταν έδινες το μπαξίσι στην πολεοδομία αντί να  του δώσεις γροθιά στη μούρη του καργιόλη
αλλά μετά δεν θα έβγαινε η  άδεια της πολυπόθητης οικοδομής μικρό λαμόγιο ελληνάρα...
Το σάλιο  σου γαργάρα και έδινες τη μιζούλα στον πολεοδόμο, στον ικατζή που σου  έκανε τον έλεγχο στην επιχειρησούλα σου,
στον εφοριακό που ανακάλυψε  τις δικές σου λαμογιές... Κάλλιο να πληρώσεις 10 σε αυτόν παρά 50 στο  κράτος.
Πού ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών για να  τους παρακαλέσεις να βολέψουν το σπλάχνο σου,
το άχρηστο σπλάχνο σου,  που δεν κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο στη ζωούλα του από το να  γλύφει κατουρημένες ποδιές και βρώμικους κώλους...

Πού ήσουν όταν  ανταγωνιζόσουν στις συγκεντρώσεις των προβάτων (ωπ! κομμάτων ήθελα να  πω),
με τους λοιπούς "
συντρόφους" για το ποιος θα σηκώσει τη  μεγαλύτερη σημαία...

Πού ήσουν όταν ξελαρυγγιαζόσουν λαμόγιο για  το δίκαιο του λαού, πηδώντας πάνω κάτω μόλις έβλεπες φακό
για να  σιγουρευτείς ότι θα σε δει ο πολιτευτής που θα σε βάλει εποχιακό, συμβασιούχο στο δήμο...
άλλος ένας στην πλάτη των υπολοίπων που θα  καθαρίζει φασόλια στο οκτάωρό του
(όχι ρε!!! πλέον μπαίνεις στο  φέισμπουκ, έχεις εξελιχθεί)

Πού ήσουν μικρομεγαλεπιχειρηματία  όταν μαγείρευες τα δικά σου βιβλία για να πληρώσεις λιγότερα,
για να  πάρεις το τέρας SUV που θα κάλυπτε τη μικροτσούτσουνη ύπαρξή σου με το  μέγεθός του...

Πού ήσουν μαντάμ σουσού όταν γελούσες σαν ηλιθία  στη δασκάλα του παιδιού σου, που μαλακίες έμαθε,
μαλακίες το μαθαίνει,  όταν αναγνώριζες τις μαλακίες που κάνουν στο παιδί, αλλά πού να τρέχεις  τώρα έχεις κι άλλες δουλειές...
Αλλωστε το παιδί θα το στείλουμε στο  Λονδίνο να σπουδάσει...
εκεί θα καλυφθούν όλες οι ανεπάρκειες του  δικού μας εκπαιδευτικού συστήματος...

Πού ήσουν συνδικαλιστή της  πλάκας και του ελέους
όταν με τη δύναμη που σου δίνει το ότι  βολεύτηκες σε μια γαμημένη δημόσια επιχείρηση,
κατέβαζες τους  διακόπτες μιας ολόκληρης χώρας,
δημιουργώντας τόσα προβλήματα,
ίσα  για να διαμαρτυρηθείς/εκβιάσεις για τα δικά σου  μικροσυμφέροντα...

Πού ήσουν όταν το ελληνικό όνειρο έσκασε  μύτη;
αγόραζες πορτοκαλιές εφημερίδες λαμόγιο και έπαιζες  χρηματιστήριο λες και είναι λοτταρία...
Πού ήσουν όταν εταιρείες  ανύπαρκτες, με ένα γραφειάκι 2χ3 και 1 άτομο προσωπικό,
χτύπαγαν  λίμιτ απ κάθε μέρα...
Πού ήσουν όταν έπαιρνες μετοχοδάνεια και  υποθήκευες τα χωραφάκια του παππού,
πιστεύοντας ότι θα γίνεις  πλούσιος σε ένα μήνα (και πολύ λέω)...

Πού ήσουν όταν το χέρι σου  πετάει τα σκουπίδια, δεξιά και αριστερά μέσα στο δάσος,
όταν γεμίζεις  τις παραλίες αποτσίγαρα και πλαστικά ποτήρια φραπέ (όχι φραπέ ρε πια,  φρέντο έλεος, πού ζεις;)
Πού ήσουν όταν το παιδί σου ουρλιάζει στο  αυτί του διπλανού,
αδιαφορώντας για την ύπαρξή του (όλοι να καούν ρε,  εγώ θα φάω τα κεφτεδάκια μου και είμαι μια χαρά...  γκρααααααου)

Πού ήσουν όταν έβλεπες τα σκάνδαλα να σκάνε το ένα  μετά το άλλο...
όταν οι θρησκευτικοί "άρχοντες"
αποδεικνύονταν  κοσμικότεροι των κοσμικών απατεώνων...
σταμάτησες να παντρεύεσαι, να  βαφτίζεις, να συμμετέχεις στα κοινά της εκκλησίας επρος ένδειξιν της  αηδίας σου;
σιγά ρε.. όπου γάμος και χαρά η Βασίλω  πρώτη...

Πού ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν απ' άκρη σε  άκρη...
πού ήσουν όταν λίγο έλειψε να χαθεί η Ολυμπία,
πήρες το  τριχίλιαρο πρόβατο και έσκασες...
τουμπεκί ψιλοκομμένο... και ναι!  τους ξαναψήφισες.. ξανά και ξανά και ξανά
...

Πού ήσουν όταν τα  ροζ πλημμύρισαν τη ζωή σου...
έσκυψες κι εσύ στην κλειδαρότρυπα αυτό έκανες..
τι είπε, τι έκανε, πήρε καλά την πίπα;
και για το πάπλωμα  κουβέντα κανείς... για την ταμπακέρα σιωπή...

Όλοι βολεμένοι στον  μικρόκοσμό τους.. .ποιος θα έχει την πιο μεγάλη τζιπούκλα,
την πιο  γαμάτη γκόμενα, την πιο σικ γυναίκα, τα πιο όμορφα παιδιά...
τις πιο  καλές σπουδές, το πιο γαμάτο σπίτι, το πιο μεγάλο τζάκι, το πιο άνετο  σαλόνι,
το πιο βαθύ καναπέ, την πιο μεγάλη πλασμα(τική) τηλεόραση, το  πιο σύγχρονο ηχοσύστημα...
τις πιο σικάτες διακοπές, τις πιο χλιδάτες  αποδράσεις, τις πιο
γκλαμουράτες εξόδους...

Και δανειζόσουν  λαμόγιο, δανειζόσουν...
όχι χρήμα... χρόνο δανειζόσουν...
Και  απλά ο χρόνος τέλειωσε...
Κάποτε θα ερχόταν η ώρα... νομοτελειακό  είναι....

Τώρα μη φωνάζεις λαμόγιο, απατεωνίσκε...
Αποδέξου  και μη φωνάζεις...
Γιατί ΦΤΑΙΣ για ΟΛΑ...
ΕΣΥ  ΦΤΑΙΣ...
ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ...

Καιρός είναι να κάνουμε μια καλή  αυτοκριτική...
να πούμε εγώ φταίω και να δούμε πώς θα  καθαρίσουμε
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ...
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ & ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ  ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ γιατί είμαστε και
(
ΠΟΛΥ!)
λίγο  ΜΑΛΑΚΕΣ...
που εμείς ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ...

Σταμάτα  λοιπόν τις κορώνες,
κατέβασε τους τόνους της "δίκαιης αγανάκτησής"  σου
& σκέψου τη δική σου συμμετοχή, τα δικά σου λάθη...



ΕΛΛΗΝΑΡΑ ε  
ΕΛΛΗΝΑΡΑ !!!!!!!

(mail που έλαβα από κάποιο φίλο) 

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Σ Υ Γ Ν Ω Μ Η ! ! !

Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τα παιδιά μου. Όχι τόσο πολύ από τα μεγάλα, 14 και 10 τα οποία όταν γεννήθηκαν ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα, όσο από τον μικρό που είναι 11 μηνών. Αν με ρωτήσει γιατί τον έφερα στον κόσμο τι να του απαντήσω? Ότι θα γνωρίσει την ανθρωπιά, τη συμπόνια, την αλληλεγγύη, το ενδιαφέρων για τον συνάνθρωπο, την αγάπη, τον σεβασμό, την ικανοποίηση από την προσφορά εργασίας? Ότι δεν θα γνωρίσει τον πόλεμο, τη βία, την πείνα, την κακουχία, τον κατατρεγμό των αδυνάτων, την ανισότητα, το νόμο της ζούγκλας? Αν με ρωτήσει με ποιόν θα παίξει, που και με τι, να του εξηγήσω για την αδιαφορία του ανθρώπου για τον άνθρωπο? Να του εξηγήσω για ποιο λόγο καταστρέψαμε τα δάση, τις θάλασσες, τα βουνά, τις πεδιάδες, τους κάμπους, στο όνομα τις εξέλιξης και της τεχνολογίας? Ή απλά να του εξηγήσω ότι πλέον η ζωή μας έχει γίνει σαν τη βιτρίνα ενός κοσμηματοπωλείου που πολλοί περνούν απ` έξω αλλά λίγοι έχουν τη δυνατότητα να μπούνε και να ψωνίσουν?   
Αυτά και άλλα πολλά σκέφτομαι καθώς τον βλέπω να κοιμάται ήσυχος και ήρεμος και δεν μπορώ να σκεφτώ απαντήσεις για τις πιθανές ερωτήσεις του. Το μόνο που μπορώ να κάνω όταν θα με ρωτήσει είναι ένα: σε κάθε του ερώτηση πρέπει να απαντώ ΣΥΓΝΩΜΗ.   

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

ΤΟ ΠΑΣΧΑ


Το Πάσχα, αποτελεί μαζί με τα Χριστούγεννα τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης. Αναπόσπαστο μέρος της μεγάλης γιορτής αυτής πέρα από τα λατρευτικά τελετουργικά του θείου πάθους, αποτελούν και τα χαρακτηριστικά έθιμα του οβελία, και τα κόκκινα αβγά.
Στο παρόν μικρό κείμενο θα κάνουμε μία μικρή αναδρομή στις "ρίζες" της εορτής. Η λέξη Πάσχα προέρχεται από την Αραμαική και Εβραϊκή λέξη "Πεσάχ" και "Πόσχα" που σημαίνουν "πέρασμα", και συμβολίζουν το πέρασμα του Εβραϊκού Λαού από την Αίγυπτο, στην ελευθερία προς γη της επαγγελίας.
Η τελετή της εορτής του Πάσχα στους Εβραίους άρχιζε το βράδυ της 14ης του μηνός Νισσάν πριν από τη δύση του ηλίου, και περιελάμβανε διάφορα έθιμα.
Από εκεί προέρχεται και το έθιμο του θυσιαζόμενου αμνού, με το αίμα των οποίων έβαφαν την είσοδο των σπιτιών τους, κατ' αναπαράσταση της νύκτας της εξόδου από την Αίγυπτο. Στο πασχαλινό δείπνο υπήρχαν επίσης πικρά χόρτα σε ανάμνηση της πικρίας από την δουλεία στην Αίγυπτο, οίνος , αλλά και άζυμος άρτος σε υπενθύμιση της βιαστικής αναχωρήσεως από την Αίγυπτο.
Μετά την έλευση του Χριστού, ο ίδιος θυσιαζόμενος υπήρξε ο "αμνός" του Θεού, ο οποίος "πήρε" τη θέση του πασχαλινού αμνού, αφού θυσιάστηκε για την ανθρωπότητα.
Ένα άλλο έθιμο των ημερών είναι τα Πασχαλινά κόκκινα αυγά, τα οποία συμβολίζουν το αίμα του Ιησού Xριστού που έσταξε όταν τον λόγχισε ο Ρωμαίος στρατιώτης. (όταν βρισκόταν στον σταυρό). Σύμφωνα όμως με τον Kοραή τα κόκκινα αυγά συμβολίζουν το αίμα των προβάτων με το οποίο οι Ιουδαίοι έβαψαν τις οικείες τους, για να αποφύγουν την "υπό εξολοθρευτικού Άγγελου φθοράν".
Tο τσούγκρισμα των πασχαλινών αυγών, συμβολίζει την Aνάσταση του Xριστού, καθώς το αυγό συμβολίζει τη ζωή και τη δημιουργία που κλείνει μέσα του τη ζωή. Όταν το κέλυφός του αυγού σπάσει με το τσούγκρισμα, γεννιέται μια ζωή, έτσι και το πασχαλινό αυγό συμβολίζει το σπάσιμο του τάφου του Xριστού και την Ανάσταση Tου. Το αυγό βέβαια σε όλες σχεδόν τις αρχαίες κοσμογονίες συμβόλιζε την γέννηση του σύμπαντος και της ζωής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σύμβολο των ορφικών Μυστηρίων πού ήταν ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από ένα "αυγό", που συμβόλιζε τον κόσμο που περιβάλλεται από το Δημιουργικό πνεύμα. Στο επίπεδο της μύησης και της φιλοσοφίας, συμβόλιζε τον νεόφυτο που την στιγμή της μύησης έσπαγε το κέλυφος του αβγού και ένας καινούργιος πνευματικός άνθρωπος γεννιόταν.

Η επίδραση όμως των τελετουργιών της αρχαίας Ελλάδος στην Ορθοδοξία φαίνεται ότι είναι μεγαλύτερη από όσο οι περισσότεροι γνωρίζουμε. Για παράδειγμα το αντίστοιχο Χριστιανικό Πάσχα στην Αρχαία Ελλάδα γιορτάζανε τα "Αδώνια", κατά τα οποία γινόταν αναπαράσταση του θανάτου του Άδωνη. Οι γυναίκες στόλιζαν το νεκρικό κρεβάτι με λουλούδια και καρπούς τραγουδούσαν μοιρολόγια. Ακολουθούσε επιτάφιος πομπή, ενώ την επομένη ημέρα ακολουθούσε η ανάσταση του Άδωνη που συμβόλιζε την καρποφορία της φύσης.
Αλλά και η μετάληψη με το "Θείο" σώμα και αίμα ήταν μέρος των τελετουργιών τόσο των Κορυβαντικών, όσο και των Ορφικών μυστηρίων. Στην μετάληψη των Ορφικών οι πιστοί, επιδίδονταν σε ωμοφαγία ταύρου και οινοποσία, που συμβόλιζε το σώμα και το αίμα του Ζαγρέα. Πίστευαν ότι με αυτόν τον τρόπο κατέρχονταν σε αυτούς η θεότητα και γέμιζε τι ς ψυχές τους. Στα Κρητικά μυστήρια η προσφορά του Ζαγρέα Διόνυσου και η θυσία του Μινώταυρου - Ιερού Ταύρου Διονύσου στα Λαβυρινθικά, ήταν η θεία Δωρεά - κάθοδος της πνευματικής δύναμης, του συμβολικού ταυρείου αίματος, που αφού πέρασε από διάφορα στάδια και στα άλλα ελληνικά Μυστήρια των ιστορικών χρόνων, όπως και στα Μιθραϊκά των Περσών κ.λ.π. πέρασε και στα Χριστιανικά στους μετέπειτα αιώνες...
Βασίλης Χλέτσος,
plotinos@esoterica.gr

(Από mail που έλαβα.)

Σβάστικα: Ένα μισητό αλλά και παρεξηγημένο σύμβολο.


 
Η Σβάστικα είναι ίσως το πιο παρεξηγημένο σύμβολο στην ιστορία.
Όταν οι σύμμαχοι μπήκαν θριαμβευτές στο Βερολίνο, ένα απ’ τα πρώτα πράγματα που σκέφτηκαν ήταν να απαγορεύσουν τη χρήση του συμβόλου της σβάστικας, την οποία ο Χίτλερ χρησιμοποίησε σαν το ιερό του σύμβολο, που οδηγούσε το λαό του και τις στρατιές του στην επικράτηση πάνω στον πλανήτη.
Πόσο «κακό» όμως είναι ένα σύμβολο; Πόσο «ναζιστική» είναι η σβάστικα; Μια πιο προσεκτική μελέτη δείχνει ότι η σβάστικα είναι απλά το «θύμα» της χρήσης της απ’ τους Ναζί, ότι δεν είναι και πολύ … ναζιστική και ότι ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται από τους ίδιους τους … «συμμάχους» που την κατάργησαν.
Η λέξη «σβάστικα» βγαίνει απ’ τη σανσκριτική Svastikah, έννοια που απεικονίζει την ειρήνη (!) και την καλή τύχη (!). Η σβάστικα αποτελεί μια μορφή του σταυρού που έχει ανακαλυφτεί απ’ τους αρχαιολόγους σε βυζαντινές κατασκευές, σε βουδιστικές επιγραφές, σε κέλτικα χειρόγραφα, σε ελληνικά νομίσματα, στους ινδιάνους της φυλής Oklahoma, ακόμα και στα τοιχώματα των μεγάλων πυραμίδων της Αιγύπτου. Με λίγη προσοχή θα το ανακαλύψετε ακόμα και στα διαζώματα του Καπιτωλίου στην Ουάσινγκτον.
Η μεγάλη – ιστορική – ειρωνεία είναι ότι συναντάται και σαν σύμβολο των αρχαίων Εβραίων, ενώ πριν την χρησιμοποιήσει ο Χίτλερ, ήταν ένα δημοφιλές σύμβολο στις Η.Π.Α. στις αρχές του 20ου αιώνα. Πολλοί αμερικανοί πιλότοι το φορούσαν σαν γούρι στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ το 1925 η Coca-Cola σε μια διαφημιστική της καμπάνια, έδινε δώρο ένα «τυχερό» ρολόι τσέπης, με σκαλισμένη πάνω του μια σβάστικα.
Όμως ο Χίτλερ και οι Ναζί μετέτρεψαν τη σβάστικα από σύμβολο τύχης και ειρήνης σε σύμβολο μίσους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και μιας και οι μνήμες απ’ τον πόλεμο αυτό είναι φρέσκιες, αποτελεί σήμερα ίσως το πιο μισητό σύμβολο της ιστορίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποποίησης αυτού του συμβόλου ήταν ότι ενώ είχε οριστεί σαν σύμβολο της εθνοφρουράς της Oklahoma ήδη απ’ το 1923, η αμερικανική κυβέρνηση το αντικατέστησε με το «πουλί του κεραυνού» το 1938, όταν διαπίστωσε ότι ο Χίτλερ το χρησιμοποιούσε σαν «σημαία» της ιδεολογίας του.
Τελικά, τα πράγματα είναι «καλά» ή «κακά» ή εμείς οι άνθρωποι απλά δεν ξέρουμε να τα χειριζόμαστε; Μήπως ο εγωισμός, η ματαιοδοξία και η άγνοια μας έχει ήδη λερώσει πολλά πράγματα πάνω στη Γη, τα οποία αυτά καθαυτά δεν είναι «βρώμικα»;

(Από mail που έλαβα.)

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Η επόμενη ζωή μου


Από τον Γούντι Άλλεν
 
 
Την επόμενη ζωή μου θέλω να την ζήσω ανάποδα.
Ξεκινάς από νεκρός. – ‘Έτσι το γλιτώνεις αυτό.
Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα.
Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος. Πηγαίνεις και εισπράττεις την σύνταξή σου και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στην δουλειά.
Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς την ζωή.
Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ‘ατακτούλης’. Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο.
Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις. Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι. Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπά με όλα τα κομφόρ, κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση, μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και – Νάτο !!
Τελειώνεις σαν ένας οργασμός..

Από mail που έλαβα.