Είναι καθημερινό φαινόμενο πλέον οι πορείες, οι απεργίες και οι στάσεις εργασίας. Για να αποκτήσουμε το δικαίωμα της απεργίας κάποιοι έδωσαν κάποτε τη ζωή τους.
Σήμερα, στην οικονομική κατάσταση στην οποία μας έχουν φέρει, μας κάνουν να νιώθουμε ενοχές και μόνο να σκεφτούμε για απεργία. Όσον αφορά τις στάσεις εργασίας και τις πορείες, βρίζουμε αυτούς που λαμβάνουν μέρος γιατί έχουν γίνει ενοχλητικοί.
Σε συζήτηση που είχα με κάποιους που μόλις είχαν λάβει μέρος σε μια πορεία έθεσα ένα ερώτημα. Για ποιό λόγο δεν γίνεται μια πανελλαδική απεργία στην οποία να λάβουν μέρος όλοι, όταν λέμε όλοι το εννοούμε. Να μην ανοίξει η καφετέρια, να μην ανοίξει ο φούρνος, να μην πάει στο εργοστάσιο ο εργάτης, να μην δουλέψει ο δημόσιος υπάλληλος, να μην κινηθεί κανένα Μέσο Μαζικής Μεταφοράς, κανένα ταξί, να μην πάει ο αγρότης στο χωράφι, να μην πάει στο σχολείο ο δάσκαλος και ο καθηγητής. Με λίγα λόγια όλοι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι. Απλά να συγκεντρωθούν όλοι στις πλατείες των πόλεων και των χωριών τους και εκεί να καθίσουν. Πόσο μπορεί να αντέξει ένα κράτος αυτή την "ακινησία"? Ακόμη περιμένω την απάντησή τους.
Σέβομαι τη γνώμη όλων άσχετα εάν συμφωνώ. Τα σχόλιά σας δεν πρέπει να είναι υβριστικά και προσβλητικά. arismesx@gmail.com Μπορείτε να με βρείτε και εδώ: https://sites.google.com/site/eleutheriastegnome/
Λάθος φίλε, κανένας από αυτούς δεν χρειάζεται να απεργήσει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, για 30 μέρες!
Τότε όλοι θα δουν το πρόσωπο του κτήνους, που ούτε κατά διάνοια είχαν φανταστεί, ότι είναι δυνατόν να υπάρχει, ούτε την εικόνα που μπορεί να έχει η όψη του!