Όταν κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή. Αν θέλεις να διαλύσεις ένα κράτος διαλύεις το εκπαιδευτικό του σύστημα.
Αυτό άρχισε να γίνεται τώρα με τις συγχωνεύσεις των σχολείων. Στο όνομα της οικονομικής κρίσης και για την μείωση των δαπανών άρχισαν να ανακοινώνουν κλείσιμο σχολικών μονάδων. Περικοπές σου λένε, έχει μεγάλο κόστος συντήρησης, δε συμφέρει, είναι λίγα τα παιδιά. Τώρα αν αυτά τα παιδιά διανύουν πολλά χιλιόμετρα, αν έχουν μεταφορικό μέσο ή όχι, αν υπάρχει κάποιος να τα μεταφέρει στο σχολείο δεν τους ενδιαφέρει. Μέχρι τώρα έφτιαχναν σχολεία για να εξυπηρετούνται αυτά τα παιδιά και έτρεχαν να τα εγκαινιάσουν για να `ανέβουν’ πολιτικά, τώρα ξαφνικά έγιναν ασύμφορα. Ποιος όμως απ’ όλους αυτούς θα εγγυηθεί για την ασφάλεια του κάθε μαθητή? Ποιος θα υπογράψει ότι ο κάθε μαθητής που ξεκινά απ’ το σπίτι του το πρωί έτσι και θα γυρίσει? Ή μήπως το κόστος μεταφοράς θα είναι λιγότερο από τα λειτουργικά έξοδα για τα ίδια παιδιά? Στα σχέδιά τους λένε ναι, στην πράξη όμως θα διαπιστώσουν πως τα υπέρ της συγχώνευσης είναι πολύ λιγότερα από τα κατά, γι’ αυτούς πάντα. Θα έχουν όμως το θάρρος να αποδεχτούν το λάθος τους?
Προσπαθούν να επαναφέρουν το παλιό σύστημα των τάξεων με 35-40 μαθητές. Ορισμένοι υπέρμαχοι της συγχώνευσης λένε πως και αυτοί με μεγάλο αριθμό μαθητών τελείωσαν και πέτυχαν, γιατί όχι και οι σημερινοί μαθητές? Ξεχνάνε όμως πως δεν είχαν την ελευθερία για τίποτε άλλο εκτός του να διαβάζουνε, ξεχνάνε πως το παιδαγωγικό σύστημα ήταν τελείως διαφορετικό.
Είναι όμως κάτι ακόμη που βλέπω και δε θέλω να πιστεύω πως έχουν σκοπό να κάνουν. Με τις συγχωνεύσεις θα υπάρξουν δάσκαλοι και καθηγητές που δε θα έχουν ούτε μία διδακτική ώρα. Αυτούς που θα τους απορροφήσουν? Θα τους απολύσουν ή θα κάνουν αυτό που συμφέρει καλύτερα, να αυξήσουν τις ώρες εργασίας σε όλους- (για να έχουν όλοι δουλειά)- και να μειώσουν τις αποδοχές τους, πράγμα το οποίο θα γίνει και στις υπόλοιπες κατηγορίες εργαζομένων?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου