ΑΠΟΡΙΕΣ

Πολύς λόγος γίνεται για τα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Όλοι, σχετικοί και άσχετοι, βγαίνουν και μας λένε το μακρύ τους και το κοντό τους. Κανείς, μα κανείς δε μπορεί να δώσει μια λύση και το πώς να τα αποφύγουμε. Δεν έχω σπουδάσει για να έχω κάποια ειδικότητα στα οικονομικά έτσι ώστε να προτείνω κάτι και να είναι αποδεκτό. Από την άλλη όμως βάζοντας το φτωχό μου μυαλό να σκεφτεί λέω: αν νομιμοποιήσουμε όλους τους λαθρομετανάστες έναντι αμοιβής έτσι ώστε να μπορέσουν και αυτοί, σαν Ευρωπαίοι πολίτες να πάνε στη χώρα που επιθυμούν, δε θα βγάλουμε κάποια χρήματα? Το μόνο σίγουρο είναι πως ναι. Και όποιος άλλος, με ή χωρίς χαρτιά καταφέρνει να μπει στην Ελλάδα να μπορεί να αποκτά τα δικαιώματα του Ευρωπαίου πολίτη. Αυτό φυσικά δε θα ήταν αρεστό στην Ευρώπη, θα ήταν ένας τρόπος εκβιασμού για μια πιο ανώδυνη λύση στο οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Κανείς από τους Ευρωπαίους ``φίλους’’ μας δε θα το ήθελε και ο κάθε ένας τους ξεχωριστά και όλοι μαζί θα έψαχναν τρόπο να το αποφύγουν. Τέτοιες απλές λύσεις υπάρχουν, αρκεί να θέλουμε να τις βρούμε.

Κάτι άλλο που όπως βλέπω είναι πολύ βασικό. Έχουν αναγγελθεί τα νέα οικονομικά μέτρα και κάποιες εργατικές τάξεις, όσο δεν τις αγγίζουν, δεν ενδιαφέρονται. Όταν όμως πάνε να τους βάλουν χέρι, τότε το θυμούνται, απεργία λένε. Απεργία εκ των υστέρων όμως είναι καταδικασμένη. Όλες τις κατηγορίες εργαζομένων θα τις ξαφρίσουν, δεν πρόκειται κανείς να το αποφύγει. Μπορούμε όμως να κάνουμε απεργία και να αλλάξουν πολλά πράγματα. Ο τρόπος είναι ένας. Όταν λέμε πανελλαδική απεργία να το εννοούμε. Κανείς δε θα πάει στη δουλειά, ούτε ο υπάλληλος στην καφετέρια-που γεμίζουν με τις απεργίες-, ούτε τα ταξί, ούτε τα υπόλοιπα Μέσα Μεταφοράς, ούτε οι φούρνοι να δουλέψουν, ούτε τα μάρκετ, κανείς. Φυσικά υπάρχουν και συνάνθρωποί μας που έχουν κάποιες ανάγκες όπως είναι αυτοί που κάνουν αιμοκάθαρση, αυτοί να εξυπηρετηθούν. Θα δούμε πόσο μπορεί να αντέξει το κράτος μια τέτοια απεργία, καθώς επίσης και το τι θα πουν.