Κατηγορούμενοι οι εν ώρα καθήκοντος πεσόντες στην Όθρυ...

Μα κανένας δεν ντρέπεται σ αυτό τον τόπο; Άγνωστες λέξεις η τσίπα, το φιλότιμο και η λεβεντιά από κάποιους...  

Στις 5 Φεβρουαρίου 1991 ένα C 130 με 65 άτομα,  εξαφανίστηκε από τα ραντάρ της Πολεμικής Αεροπορίας. Μετά από μερικά 24ώρα βρέθηκε το πίσω μέρος του αεροπλάνου στην κορυφή του όρους Όθρυς. 100 μέτρα ποιο πέρα το υπόλοιπο μέρος του αεροπλάνου μαρτυρούσε την δολοφονική τελευταία του πτήση, που πήρε μαζί της 65 παλικάρια από 18 ως 30 ετών. Χέρια, πόδια, διαμελισμένα σώματα των άτυχων παιδιών μας της Πολεμικής Αεροπορίας κείτονταν δεξιά και Αριστερά. Μάζεψαν ότι μπορούσαν οι διασώστες από τα σώματα των νεκρών (που κάποια από αυτά έγιναν τροφή λύκων)  και τα έθαψαν σε ομαδικό τάφο που περιφράχτηκε από τις άτυχες μάνες και τις οικογένειες των νεκρών αεροπόρων...

Εκεί βρίσκονται 20 χρόνια τώρα, οι οικογένειες των θυμάτων της μοιραίας πτήσης για να ανάψουν ένα καντήλι στα παιδιά τους, στους άντρες τους, στους ανθρώπους τους. Και ένας από αυτούς ο πατήρ Γεώργιος που έστειλε το μοναχοπαίδι του να υπηρετήσει την μητέρα Ελλάδα, μόνιμος πλέον κάτοικος με την πρεσβυτέρα του δίπλα στο μοναχοπαίδι τους...  

Αρκετοί είναι οι κάτοικοι από τους Κωφούς και τους Κοκοτούς που μήνυσαν τις οικογένειες των θυμάτων του C130 γιατί έχουν κάνει καταπάτηση χώρου στην Όθρυ. Και μάλιστα σε δασική έκταση...

Ο χώρος που έγινε τάφος στα 65 άτομα που έπεσαν την ώρα του καθήκοντος και περιφράχτηκε, ώστε να τους ανάβουν ένα καντήλι περιφράχτηκε παράνομα... 

Τώρα ας αναρωτηθούν κι ας ψάξουν κάποιοι αν όλα τα εξοχικά στο Τσιατάλι, τα ποιμνιοστάσια σε όλο το μήκος της Όθρυος, έχουν άδεια από την Πολεοδομία... ή αν τα ζώα τους επιτρέπετε να βόσκουν πάνω στον Τάφο αυτών που πρόσφεραν και την τελευταία ρανίδα του αίματος τους για την Ελλάδα, άσχετα αν είναι δασική ή όχι έκταση... 

Μα κανένας δεν ντρέπεται σ αυτό τον τόπο; Άγνωστες λέξεις η τσίπα, το φιλότιμο και η λεβεντιά από κάποιους ... 

almyros-lifestyle.blogspot

O NEOΣ Κ.Ο.Κ.(eidika gia ellhnes odhgous!)

1. Τ φλας προδίδουν την επόμενη κίνηση σου. Ο γνήσιος Έλληνας οδηγός δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ.



2. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κρατάτε απόσταση ασφαλείας από το προπορευόμενο όχημα διότι στο κενό που αφήσατε μπορεί να «χωθεί» κάποιο άλλο όχημα φέρνοντας σας σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.


3. Όσο πιο γρήγορα διασχίσετε ένα κόκκινο φανάρι, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να συγκρουσθείτε με άλλο όχημα.



4. Ποτέ μα ποτέ μην ακινητοποιήσετε το όχημα σας σε πινακίδα “STOP”. Τα οχήματα που σας ακολουθούν δεν θα περιμένουν αυτή την αντίδραση σας, με αποτέλεσμα να καρφωθούν» πάνω σας.



5. Ποτέ μην κλείσετε το δρόμο σε ένα σαραβαλάκι. Ο οδηγός του δεν έχει τίποτα να χάσει.



6. Το φρενάρισμα πρέπει να γίνετε όσο πιο αργά μπορείτε για να σιγουρέψετε την καλή λειτουργία του ABS , το οποίο με τη σειρά του θα σας ανταμείψει με ένα χαλαρωτικό μασάζ του ποδιού σας. Για τους μη κάτοχους ABS είναι μια ευκαιρία να τεντώσουν τα πόδια τους.



7. Ποτέ μην προσπερνάτε από αριστερά όταν μπορείτε να το κάνετε από δεξιά. Είναι μια ευκαιρία να γελάσετε καθώς ο οδηγός του οχήματος που μόλις προσπεράσατε τρομάζει.



8. Τα όρια ταχύτητας είναι αυθαίρετοι αριθμοί που δίνονται μόνο ως πρόταση και δεν είναι προφανώς εκτελέσιμα στην Ελλάδα.



9. Βρίσκεστε στην αριστερή λωρίδα με τρελό μποτιλιάρισμα και δεν υπάρχει χώρος να κινηθείτε ούτε εκατοστό. Ο οδηγός του οχήματος που βρίσκετε ακριβώς από πίσω σας, ο οποίος κορνάρει και αναβοσβήνει τα φώτα, είναι πεπεισμένος πως μπορεί να τα πάει καλύτερα από εσάς, αν ήταν στην θέση σας.



10. Μάθετε να αλλάζετε λωρίδες με γρήγορους χειρισμούς. Χάρις στον υπουργό συγκοινωνιών, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη πίστα με τρύπες-κλειδιά οι οποίες έχουν τοποθετηθεί σε καίρια σημεία για να ελέγξουν τα αντανακλαστικά σας.



11. Είναι παράδοση στην Ελλάδα να κορνάρεις μόλις ανάψει το πράσινο φανάρι ακόμα και αν είστε πρώτος σ’ αυτό.



12. Ποτέ μην κάνεις χώρο σε αντίθετα διερχόμενο όχημα όταν κινείσαι αντίθετα σε μονόδρομο. Ο οδηγός του θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον παράλληλο μονόδρομο, άρα για να κινείτε στον ίδιο δρόμο με εσάς μάλλον το κάνει επίτηδες.



13. Θυμηθείτε ότι ο σκοπός κάθε Έλληνα οδηγού είναι να φτάσει πρώτος και θα κάνει ότι χρειαστεί γι αυτό.



14. Πάντα θα υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος για τον οποίο εσείς θα βιάζεστε. Αντιθέτως όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί των οχημάτων που θα συναντήσετε στον δρόμο σας δεν έχουν ιδέα γιατί πήραν τους δρόμους σήμερα.



15. Το προστατευτικό κράνος φοριέται στον αγκώνα για ανεξακρίβωτους ακόμα λόγους. Σας συμβουλεύουμε να ακολουθήσετε και εσείς τη μόδα.



16. Οι προστατευτικές ζώνες είναι επικίνδυνες. Έρευνες στην Ελλάδα έδειξαν ότι χιλιάδες crash test κάνουν λάθος. Άμα είναι γραπτό σου, θα πας κι ας φοράς ζώνη...



17. Ανεξαρτήτως άσματος, το στερεοφωνικό του οχήματος σας πρέπει να παίζει στο φουλ. Με αυτό τον τρόπο διασκεδάζετε τους πεζούς που περιμένουν υπομονετικά πότε θα τους δώσει κάποιος προτεραιότητα να διασχίσουν την διάβαση.



18. Οι πεζοί είναι οι κυριότεροι εχθροί των οδηγών, διότι καταλαμβάνουν χώρο στα πεζοδρόμια με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σταθμεύσουν αυτοκίνητα και διασχίζουν τους δρόμους αναγκάζοντας τα διερχόμενα οχήματα να ελαττώσουν ταχύτητα.

stakarfia.blogspot.com

Μια ιδιαίτερη ιστορία....

Μην κοιτάξεις για κάτι αστείο σ' αυτό το κείμενο, δεν υπάρχει, μα διάβασέ το. Η ερώτηση είναι: *Θα έκανες την ίδια επιλογή *; Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς από όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα. Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση. "Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται από εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια. Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;" Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία. Ο πατέρας συνέχισε. "Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί." Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της.. Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω από ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ. Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;" Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους. Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του. Πλησίασα λοιπόν ένα από τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους. Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει. Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου. Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους. Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρεις πόντους για να κερδίσουν τον γύρο. Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο. Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του. Το χαμόγελό του ήταν από το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα από την εξέδρα. Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους. Με δύο παίκτες έξω, και τρεις έξω από την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές. Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι. Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν! Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα. Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση. Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay. Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε. Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο. Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει. Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω από το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω από το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακριά κι από τους άλλους συμπαίκτες του. Όλοι στις εξέδρες, και από τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..." Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακριά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα από χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει... Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε...τρέξε.." Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα. Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του. Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, προς τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης. Ο Shay έτρεξε προς την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση. Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!" Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "από 'δώ, από 'δώ Shay.." Καθώς ο Shay πέρασε από την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.." Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα. Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και από τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη. Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι. *Και τώρα, ..κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος..* Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη. Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν. Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας. Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις. Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων. Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή: * Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς; ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιο κρύο; * Ένας σοφός είπε κάποτε, "*/κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιο αδύναμους ανάμεσά της/*" Τώρα */έχεις/* */δύο επιλογές/* για το κείμενο που διάβασες.. *Διαγραφή, *δηλαδή δεν του δίνεις σημασία, ή.. *Προώθηση*, δηλαδή, *αναδημοσίευσέ το*... Να έχεις μια χαρούμενη ημέρα, να έχεις μια "*Shay/ day/*!" Κάνε το σωστό, προώθησέ το, δώσε μια ακόμη μικρή ελπίδα στο να καλυτερέψει ο κόσμος μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο συμπονετικός, πιο αγνός.. */...και, χαμογέλα!!! ...μας παρακολουθούν παιδιά./* Ένα κείμενο του  AATON

Απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα σε Απελαθέντα ! Απελάθηκε, Ξαναγύρισε, έκανε Κλοπή, Πιάστηκε και αφέθηκε ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ με εγγύηση 300 ευρώ !

Όχι δεν είναι ανέκδοτο ! : «Ο κατηγορούμενος που είχε απελαθεί από τη χώρα και εισήλθε και παρέμεινε στο νησί παράνομα μετά και την ανωτέρω απόφαση εξασφάλισε πλέον τη νόμιμη διαμονή του στην Ελλάδα!»

Διαβάστε όλη την Ιστορία να σας σηκωθεί η τρίχα !


Αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους

Ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους της καταβολής χρηματικής εγγύησης ύψους 300 ευρώ, της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισης του την πρώτη μέρα κάθε μήνα στο ΑΤ Ρόδου κρίθηκε μετά την απολογία του ο κατηγορούμενος για διακεκριμένες περιπτώσεις κλοπής από δύο ή περισσότερους δράστες που είχαν ενωθεί για να διαπράττουν κλοπές ή ληστείες κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια 29χρονος υπήκοος Αλβανίας που συνελήφθη προ τριημέρου από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Ρόδου ως συνυπαίτιος διάρρηξης χρηματοκιβωτίου επιχείρησης που δραστηριοποιείται στη Μεσαιωνική Πόλη.

Ο κατηγορούμενος που είχε απελαθεί από τη χώρα και εισήλθε και παρέμεινε στο νησί παράνομα μετά και την ανωτέρω απόφαση εξασφάλισε πλέον τη νόμιμη διαμονή του στην Ελλάδα!

Σημειώνεται ότι η ως άνω απόφαση έχει εξοργίσει το θύμα της διάρρηξης ο οποίος θα ζητήσει εξηγήσεις αρμοδίως.
Θυμίζουμε ότι οι δράστες εισήλθαν στην καφετέρια χρησιμοποιώντας το κλειδί του 24χρονου ο οποίος το κατείχε επειδή εργαζόταν στο κατάστημα ως σερβιτόρος και αφαίρεσαν το χρηματοκιβώτιο το οποίο περιείχε το χρηματικό ποσό των 40.000 ευρώ, πέντε ρολόγια συνολικής αξίας 15.000 ευρώ περίπου, χρηματικό ποσό 5.000 ευρώ από το συρτάρι καθώς και το σύστημα βιντεοσκόπησης του χώρου του καταστήματος.
Στη συνέχεια μετέβησαν σε ένα ερειπωμένο οίκημα στην οδό Τιμοκρέοντος 9, όπου διέρρηξαν το χρηματοκιβώτιο και μοιράστηκαν τα κλοπιμαία.
Την 19η Οκτωβρίου 2010 προσήχθη στην Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Ρόδου ο πρώτος κατηγορούμενος ο οποίος είναι καταχωρημένος στην Εθνική Βάση Ανεπιθύμητων και μετά από προανάκριση υπέδειξε στους αστυνομικούς το σημείο στο οποίο είχε κρύψει χρηματικό ποσό 10.690 ευρώ, ένα ρολόι μάρκας Swach, δύο επιταγές της Τράπεζας Πειραιώς αξίας 4000 ευρώ έκαστη, ένα κινητό τηλέφωνο και διάφορα προσωπικά αντικείμενα του παθόντα.
Δεν κατέστη δυνατός ο εντοπισμός του δεύτερου δράστη καθώς έφυγε από τη Ρόδο την επόμενη ημέρα της κλοπής.

eglimatikotita.blogspot

Ελληναρας!!

*Kάνεις jogging για 5 χλμ και παίρνεις τον ανελκυστήρα για τον 1ο όροφο.

* Λες καληµέρα στις 3 το µεσηµέρι και καλησπέρα στη 1 τη νύχτα.

* Δεν τρως ποτέ ßραδινό πριν τις 10µµ.
* Τρως πρωινό πριν πας για ύπνο.
* Το πρώτο σου hangover ήταν γύρω στα 5 σου, όταν ο µπαµπάς/ θείος/ παππούς σου έδωσε να δοκιµάσεις ουίσκι, γιατί το ζήταγες.
* Πρέπει τουλάχιστον πέντε φορές το χρόνο να τραßηχτείς στον σταθµό των ΚΤΕΛ για να παραλάßεις έναν τενεκέ λάδι, έναν τενεκέ µέλι, έναν τενεκέ φέτα, ρίγανη, τσάι ßουνού, ελιές και λεµόνια.
* Σηµαιοστολίζεσαι να πας για καφέ, αλλά τσαµπουκαλεύεσαι στον πορτιέρη του κλαµπ που δεν σε ßάζει µέσα γιατί φοράς
σαγιονάρες.
* Στη γειτονιά σου υπάρχει τουλάχιστον µια οδός που λέγεται Ελευθερίου Βενιζέλου.
* Παραπονιέσαι ότι κάνει κρύο όταν έχει 27 ßαθµούς.
* Όποτε ταξιδεύεις στο εξωτερικό απορείς πως ο κόσµος ζει χωρίς περίπτερα.
* Βρίσκεις τους τουρίστες αστείους.
* Και τους µαθαίνεις να λένε «malaka».
* Έχεις δέκα χρόνια να µπεις σε λεωφορείο.
* Περιγράφεις το κτίριο της Interamerican στην Κηφισίας ως «ουρανοξύστη».
* Ξέρεις τα πάντα για την ανακύκλωση, αλλά δεν έχεις δει ποτέ από κοντά κάδο ανακύκλωσης.
* Παραγγέλνεις ταυτόχρονα σουßλάκια κι ένα ασθενοφόρο και το ασθενοφόρο έρχεται όταν χωνεύεις τα σουßλάκια.
* Σε όποιο τραπέζι κι αν καθίσεις υπάρχει ένα πακέτο Marlboro Lights. Σορρυ Τονια
* Υπάρχει µεγάλη πιθανότητα να πέσεις σε µποτιλιάρισµα στις 6π.µ.της Κυριακής.
* Σε τσαντίζει το ότι για να πας να ψωνίσεις το Σάßßατο πρέπει να
ξυπνήσεις νωρίς, επειδή τα µαγαζιά κλείνουν στις 3..
* Χειροκροτείς τον πιλότο όταν προσγειωθείς.
* Έχεις αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60.000 ευρώ και αρνείσαι να το δώσεις στον παρκαδόρο γιατί θεωρείς κλοπή τα 5 ευρώ που σου ζητάει.
* Αναρωτιέσαι γιατί ο φραπές δεν έχει διεθνή επιτυχία.
* Αγαπηµένη σου ασχολία όταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό για να ξεφύγεις λίγο από την Ελλάδα, είναι να ψάχνεις για άλλους Έλληνες.
* Καταλαßαίνεις τους Αλßανούς 'από τη φάτσα'.
* Δεν σου κάνει εντύπωση γοµάρι 30 χρονών να ζει µε τους γονείς του ή 25 και να µην έχει ßγάλει ούτε µεροκάµατο.
* Νηστεύεις, αλλά κάθε φορά µε διαφορετικούς όρους.
* Ξέρεις ένα σωρό απόρρητα κρατικά µυστικά που αν τα αποκάλυπτες θα έπρεπε να
ξαναγραφτεί η παγκόσµια ιστορία.
* Επίσης ξέρεις λεπτοµέρειες για τη ζωή επωνύµων που δεν έχουν αποκαλυφθεί για τον πολύ κόσµο και πάντα από έγκυρη πηγή (π.χ. αυτή είναι σεξοµανής και την
πιάσανε µε ένα µπουκάλι ξέρετε που, αυτός είναι gay και τα 'χει
µε εκείνον, ο άλλος έχει καρκίνο και όπου να 'ναι πεθαίνει).
* Είσαι ßέßαιος ότι το κακό µάτι έχει αποδειχθεί και επιστηµονικά.
* Ποτέ δεν σου φτάνουν τα χρήµατα για τα ßασικά είδη ανάγκης, αλλά
πάντα σου περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας.
* Μισείς τους δηµοσίους υπαλλήλους, αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνεις ένας από αυτούς.
* Ξέρεις ότι οι άλλοι είναι όλοι Τουρκόσποροι ή Σλάßοι, αλλά είσαι ßέßαιος ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ßρίσκεται στην αρχή της δικής σου κληρονοµικής αλυσίδας.
* Καµαρώνεις που το χωριό σου, θυµίζει λίγο από Ζωνιανά, αλλά γκρινιάζεις ότι η επαρχία που κατάγεσαι είναι η πιο ριγµένη από όλες.
* Κυριακή πρωί κοινωνάς στην εκκλησία και το απόγευµα ρίχνεις Χριστοπαναγίες στο γήπεδο.
* Διπλοπαρκάρεις για τσιγάρα κλείνοντας το δρόµο και απολογείσαι σ' αυτούς που
κορνάρουν, αλλά στο παρακάτω στενό πλακώνεις τον οδηγό που έκανε ακριßώς το ίδιο.
* Καυχιέσαι που ήσουν Λοκατζής στο Μεγάλο Πεύκο χλευάζοντας τους πεζικάριους αλλά ßάζεις ßύσµα για να πάει ο γιος σου κέντρο στην Κόρινθο και ειδικότητα διαßιßαστής στο Χαϊδάρι.
* Πας γυµναστήριο και καπνίζεις και 
ένα πακέτο τσιγάρα τη µέρα.
* Καυχιέσαι που ο γιος σου είναι γαµιάς και η κόρη σου παρθένα.
* Προειδοποιείς µε τα φώτα για µπλόκο αλλά παραπονιέσαι στον αστυνοµικό ότι δεν δίνει κλήση και στους άλλους οδηγούς.
* Όταν σταµατάς στο φανάρι έχεις το χέρι στην κόρνα.
* Οι νοικοκυρές ßάζουν σεµεδάκι πάνω απ' την οθόνη του PC.
* Πάντα αναρωτιόσουν σε τι διάολο χρησιµεύει η 'διάßαση
πεζών'!

ΚΑΚΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980

 

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε...

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:

περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο

ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές

έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.



Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...



Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα

ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα

σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και

μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα

ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,

καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν

φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.



Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες

κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε

κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε

ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε

«μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..





Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και

δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα

στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν

υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν

υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»

Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν

έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα

θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε

κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε

καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το

ξεπερνάμε.





Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..



Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,

βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε

φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε

χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη

βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους

πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα

στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν

ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.



Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των

φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να

ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο

σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;



Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν

υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!



Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη

προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με

ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P



Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.



Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....



Αγνώστου ταυτότητας μέχρι στιγμής.

Τον/Την ευχαριστούμε για το ταξίδι...



ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ TO ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ

ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΑ....

Οι Κύριοι...ΤΣΕΚΟΥΡΑΤΟΙ...

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ!!!‏

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του.1] Να μεταφέρουν το φέρετρό του στους ώμους και να το περάσουν από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους ] να τους σκορπίσουν στη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, στη θέα όλων.
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Alejandro ποιοί ήταν οι λόγοι.
Ο Μέγας Αλέξανδρος του εξήγησε:1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι εκείνοι δεν έχουν ,μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!" Ο ΧΡΟΝΟΣ" είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.
Ο χρόνος είναι η ζωή μας...
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι ο χρόνος σου !!!
και εσύ, φίλε μου, αν έχεις τη "διαίσθηση",
θα καταλάβεις ποιος, πότε και γιατί σου δίνει το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ !!!

ΕΠΕΙΓΟΝ - ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ 4χρονης

 Η ΝΑΝΤΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΟΥΣΣΑ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ 4 ΕΤΩΝ ΑΠΗΧΘΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΣΤΙΣ 14-09  ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.
ΟΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΕΝΤΟΠΙΖΕΙ ΜΕ  ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ - ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ -ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ,  ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΜΕΣΩΣ  ΤΟ 100.
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΘΕΙ ΑΥΤΗ Η ΕΙΔΗΣΗ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ

Αναρτήθηκε από abolialocanda@gmail.com

Γυφτιά είναι:

- Να χτίζεις εξοχικό στο Κρυεκούκι /Ζούμπερι / Ξυλόκαστρο / Αλεποχώρι / Κινέτα / Μέθανα και να δίνεις οδηγίες στον αρχιτέκτονα να το κάνει φτυστό σαλέ του... Γκστάαντ με σκεπή επικλινή για να φεύγει το χιόνι, «όσο και αν κοστίσει»



- Να βουτάς στη Βάρκιζα ....



....με πλήρη στολή δύτη, μαχαίρι στο πόδι και ψαροντούφεκο για φαλαινοκαρχαρίες (στη Βάρκιζα ως γνωστόν, οι φαλαινοκαρχαρίες έρχονται μέχρι έξω και τους πετάνε παπάρες οι θαμώνες των παραλιακών ρεστωράν).



- Να αφήνεις τη σχάρα του σκι στο αυτοκίνητο όλο το χρόνο. (διότι δεν ξέρεις καμια φορά, στη Μύκονο είναι και πονηρός ο καιρός).



- Να έχεις να κάνεις μπάνιο 9μιση εβδομάδες και να φοράς κολόνια να καλύψεις την ιδρωτίλα. (το κουνάβι της περιοχής σας, σας εύχεται καλό 15αύγουστο).



- Να έχεις 23 τασάκια μπροστά σου και να πετάς τα τσιγάρα στις γλάστρες. (παρντόν ξεροβήχει η αζαλέα ή μου φαίνεται? Μπα? Παίζει και μπεγλέρι?!)



- Να βγάζεις κόσμο έξω για τη γιορτή σου και να τους αφήνεις να πληρώσουν το λογαριασμό. (ευχαριστώ παιδιά, περάσαμε τέλεια, αφού μάλιστα είχε τέτοια επιτυχία λέω να το κάνω συχνότερα, και όπως βγαίνετε πάρτε μου και τσιγάρα. -- Να ζήσεις Μπάμπη μου, να σε χαιρόμεθα και του χρόνου σπίτια μας).



- Να είσαι γυναίκα και να μην κάνεις καν την κίνηση να βάλεις το χέρι στην τσάντα όταν έρχεται ο λογαριασμός λες και ο άλλος δίπλα είναι ο νταβατζής και όχι σύντροφος/φίλος/γνωστός (μωρό μου έχεις ψιλά να δώσουμε στο παιδί γιατί έχω 100 ευρώ? --- μα τι λες αγάπη μου δεν κουβαλάω ποτέ λεφτά όταν βγαίνω με άντρες. Τι σε έχω? Αν ήταν έβγαινα και με την Τασούλα!).



- Να σκυλοβρίζεις τις γκόμενες που δε σου κάθονται. (Α, σιχτίρ μωρή κάργια /σκαρμούτσα / λινάτσα / πετούγια / λεσβία δε φταίει κανείς, εγώ φταίω που κάθομαι και ασχολούμαι μαζί σου, να περνάει η ώρα γιατί στις 5 έχω οδοντίατρο και βάζω στοίχημα ότι σου αρέσει και η Ντέμι Μουρ, ανώμαλη, που σου κακοπέφτει ο Μπάμπης. Και πρόσεξε, εγώ σου ρίχνω χυλόπιτα, όχι εσύ σε μένα. -- Ιιιιιιιιιιι -- Σπινάρισμα τσατισμένης αποχώρησης. Τελικά όλες π*** είναι -- Εκτός από τη μαμά.)



- Να μην έχεις λεφτά να πάρεις μια μηχανή της προκοπής και να οδηγείς «φτιαγμένο». (έτοιμο το παπί, με καρμπυρατέρ από φρεγάτα κύριε Μπάμπη μας. Θα σκίσετε πάλι! Αλήθεια εκείνο το σκέητμπορντ με χειρολαβές από διαστημικό λεωφορείο το έχετε ακόμη ή το δώσατε στο Δημόκριτο να το θάψουν?)



- Να έχεις καράφλα και να κολλάς όλο το μαλλί μονόπαντα. (Κλααααατς, άντε χτενιστήκαμε και σήμερα!).



- Να δοκιμάζεις με ύφος ειδήμονα σε ταβέρνα, κρασί Δεμέστιχα Ιουνίου 2004 (Μτς, μτς, μτς... -- η γλώσσα πλαταγίζει στον ουρανίσκο - ... από δυτική πλαγιά δεν είναι? --τι να σου πω ρε μάστορα, όπως πας για Λιοσα, όλο ευθεία. --Αρκετά καλό, αν και λίγο -παύση- .. φρουτώδες. Εντάξει παιδί μου, σερβίρισε και την κυρία).



- Να πίνεις ουίσκι 12άρι με κόκα-κόλα (γυφτιά? Γιατί ρε παιδιά? Αφού και το ούζο 12 μια ζωή έτσι το έπινα!)



- Να φτύνεις το χέρι σου για να μετρήσεις λεφτά. (χρρρρρρκ -- φτουυυυ. 2.000 ευρώ. Χρρρρρκ -- φτουυυυυυ, 2005 ευρώ , Χρρρρρκ -- φτουυυυυυ, 2010 ευρώ. -- κυρ-Γιάννη που το πας το ατμοσίδερο???)



- Να φοράς σούπερ επαγγελματικό ρολόι καταδύσεων ενώ κινείσαι στο τρίγωνο Κυψέλη -- Παγκράτι -- Κ. Πετράλωνα. (τούτο δω το πραματάκι που βλέπεις αντέχει μέχρι 800 μέτρα βάθος, 35 ατμόσφαιρες πίεση, 5 εκρήξεις υποθαλάσσιων ηφαιστείων και 2 τρακαρίσματα με πυρηνικό υποβρύχιο, ενώ διαθέτει και φακό για την άβυσσο, ανοιχτήρι για στρείδια, πυροφάνι για καλαμάρια, κλουβί για τα σκυλόψαρα, μπιμπερό για ορφανά φαλαινάκια και άμα δεις, εδώ δεξιά, πατάς ένα κουμπί και φωσφορίζει η φωτογραφία του Κουστώ. Ασε, δε μπορείς να φανταστείς πόσο με έχει βολέψει!).



- Να φυλάς σακούλες από ακριβά μαγαζιά στυλ bvlgari, DKNY, Νέο Κατοικείν κλπ και να βάζεις μέσα τα ψώνια του μανάβη. (καλέ τι πήρατε από του Βερσάτσε? --Μπα τίποτα, 3 κιλά γιαρμάδες, ένα πεπόνι και μια θημωνιά άνιθο.



- Να είσαι σερβιτόρος ή ταξιτζής και να παριστάνεις ότι ψάχνεις για ψιλά ώσπου να σου πουν «κράτα τα» (λοιπόν, έχω 2 5λεπτα, ένα 10λεπτο, 10λεπτο λεω, τι είναι ένα 10λεπτο μπροστά στην αιωνιότητα, ένα τίποτα. Α,να και ένα 20λεπτο! Που ισούται με 2 10λεπτα ή αλλιώς 4 5λεπτα, που λέτε μανταμ παλιά με τη δραχμή μια χαρά ήμασταν. Με 100 δραχμες παίρναμε έναν τοματοπολτό Κύκνος! -- τι κορνάρεις ρεεεε, δε βλέπεις ότι δίνω ρέστα στην κυρία?)



- Να κουνάς την Καϊρ πριν την ανοίξεις. (Χάπι μπερθντει του γιου, Χάπι μπερθντει ντίαρ Πανάγος ... μπαμ, φρρρρρρρρστ -- παναγιά μου βόηθα δραπέτευσε ο Ρωχάμης!)

Οι Κύριοι...ΤΣΕΚΟΥΡΑΤΟΙ...

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ ΣΑΚΑΤΕΨΑΝ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΜΑΣ!

    Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ...εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ότι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδόθησαν σε μία χυδαία πολιτική παιδοκολακείας...

 η οποία μετά τη δικτατορία, εξέθρεψε καί διαμόρφωσε δύο γενιες «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή πού δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμιά εργασία από αυτές πού ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές... Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» πού κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή πού ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής πού έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε..
Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, πού δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πώς η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά.
Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, πού πιστεύουν ότι τα παιδιά καÎ! ¹ μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες πού είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.
Παρ' όλο πού γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους. Τούτη η παιδεία, πού όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς. Oχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα π! αιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσουμε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία.
Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πώς να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τί να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στονορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ πού καταπίνει σελίδες σαν χάπια και πού θεωρεί ως σωστό ότι γράφει το σχολικό. Το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.
Τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» πού πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά.
Ακούω πώς δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτιλία πού προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα πού προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα πού μπορούν να Î! �ιδαχθούν εντός εξαμήνου - μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία!
Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες πού ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- πού προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά; Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ε! λδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς καί Ουκρανούς. Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος.
Οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών πού την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων πού την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία πού ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.
Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη.Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», οπού «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουίσκι βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, πού έρχονται τα «εξ εσπερίας Î! �έφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Που να φθάσουν και τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flen-tium (-κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flen-tium (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).
Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας πού θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία πού εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, πού τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη πού τα κάνει συνονόματα. Αν του! ς πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά! Είναι θλιβερή η εικόνα πού παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, πού, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά πού λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», πού πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα πού οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλÎ! �ιά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικÏ! �οί -Î �κόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απ' έξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβονται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαιπρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».
Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων πού κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών πού θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς;
Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, πού δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν πού
προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, πού πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κώνειου πού χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...
Λυπάμαι πού θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτεψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματα της -δικαιώματα στην τεμπελιά- και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

του Σαράντου Καργάκου, Συγγραφέως - Φιλολόγου - Ιστορικού

Αναρτήθηκε από tro(ma)ktiko

ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ (ΛΑΘΡΟ)ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Λάβαμε μια επιστολή από καθηγήτρια σε ΕΠΑΛ στον Πειραιά. Δείτε τι λένε τα παιδιά των (λαθρο)μεταναστών για τη χώρα μας. Αφιερωμένο στους πολιτικούς μας!...
Διδάσκω σε ΕΠΑΛ του Πειραιά στο οποίο φοιτούν πολλά Πακιστανάκια, Αλβανάκια και από λοιπές χώρες. Στα ΕΠΑΛ υπάρχουν πολλοί αλλογενείς μαθητές των οποίων οι γονείς μπήκαν παράνομα στο έδαφός μας και αυτό συμβαίνει γιατί δεν τα καταφέρνουν στο Γενικό Λύκειο και αναγκαστικά έρχονται σε εμάς.
Όχι επειδή θέλουν να ειδικευθούν κάπου για να μπουν στην αγορά εργασίας, αλλά επειδή είναι δύσκολα (ακόμα τουλάχιστον) στο γενικό Λύκειο. Έτσι έχουμε αναγκαστεί να ρίξουμε τον πήχυ πολύ χαμηλά και να σβήνουμε και απουσίες πολλές φορές. Υπάρχει μεγάλη παραβατικότητα μέσα κι έξω από το σχολείο.
Όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι, ότι οι αλλοδαποί μαθητές είναι οι καλύτεροι, σας λέω υπεύθυνα ότι αυτό οφείλεται , κατά κύριο λόγο, στο ζήλο των Συριζαίων συναδέλφων να πριμοδοτούν με βαθμούς τα παιδιά αυτά, αδικώντας παράλληλα κάποια Ελληνόπουλα τα οποία βαθμολογούν αυστηρά ή κανονικά.
Κατά καιρούς ρωτάω τους μαθητές μου, τι θα κάνουν σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία. Η απάντηση που παίρνω από τους Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπούς μαθητές είναι ίδια για όλους:
- Εγώ, κυρία, είμαι μουσουλμάνος και η θρησκεία μου με υποχρεώνει να πολεμήσω στο πλευρό της Τουρκίας!
Ισχύει και για κάποια Αλβανάκια που είναι βαπτισμένοι χριστιανοί. Κι αυτοί το ίδιο λένε, ΕΙΜΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΩ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ!
Για να είμαι ειλικρινής τα ρώτησα κάποια φορά γιατί βαπτίστηκαν αφού δεν το πιστεύουν και μου απάντησαν:
- Για να έχουμε επιπλέον βοήθεια από τη εκκλησία και για να κυκλοφορώ πιο άνετα στη χώρα σας. Προσέξετε τα λόγια παιδιού που είναι γεννημένο στην Ελλάδα: στη χώρα σας. Δεν την αισθάνεται δική του χώρα, αλλά ξένη!. Μου είπε ακόμα ότι όταν κυκλοφορούν στην Αλβανία, κρύβουν αυτά τα χαρτιά και παρουσιάζουν τα αληθινά!!!!! Μου είπε ότι έτσι κάνουν όλοι οι Αλβανοί!
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν αρπαχτεί Αλβανοί μαθητές με Ελληνόπουλα. Το θράσος των Αλβανών δεν περιγράφεται. Πολλά περιστατικά φθάνουν μέχρι το γραφείο όπου οι Αλβανοί μαθητές ξεσαλώνουν. Μια μέρα μπροστά μας, κάποιος Αλβανός μαθητής είπε ότι η μισή Ελλάδα είναι αλβανική και θα επιστρέψει στην Αλβανία! Αν τα λέει αυτά παιδί που γεννήθηκε εδώ, φανταστείτε τι θα λένε οι γονείς τους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αλβανία. Ο διευθυντής μας τους ρώτησε από πού το ξέρουν αυτό κι αυτοί απάντησαν με άνεση ότι το ότι η Αλβανία θα αποκτήσει και την υπόλοιπη Ήπειρο αλλά όχι αμέσως, τους το έχουν εγγυηθεί Αλβανοί που ζούνε στην Ελλάδα και «έχουνε πιάσει θέσεις» χωρίς να κατονομάσουν κανένα, βέβαια, αλλά είπαν ότι αυτό θα γίνει, γι αυτό τα άτομα αυτά πασχίζουν χρόνια τώρα να δοθεί ελληνική ιθαγένεια σε Αλβανούς!!!!
Το ότι η Βόρειος Ήπειρος ήταν 4000 χρόνια ελληνική, ούτε που τους ενδιαφέρει καθόλου.
Αυτούς τους ανθρώπους θα κάνουμε Έλληνες πολίτες; Για να μας δημιουργήσουν πρόβλημα - δήθεν μειονοτήτων - μέσα στην ίδια μας τη χώρα;
Επίσης, τσακώνονται με Βορειοηπειρώτες μαθητές στους οποίους κάνουν φραστικές επιθέσεις με τα λόγια:
- Ποιο πολύ μετράει ο δικός μου λόγος που είμαι ξένος από το δικό σου που είσαι Έλληνας! Με τα αυτιά μου το άκουσα.
Το λειτούργημα που εξασκώ με υποχρεώνει να αντιμετωπίζω τα παιδιά όλα με τον ίδιο τρόπο, αλλά σκέφτομαι ότι αν οι Αλβανοί μας κοροϊδεύουν μέσα στα μάτια μας, τότε αυτά τα παιδιά που δεν αισθάνονται Έλληνες, μεθαύριο αν μπει η χώρα σε κίνδυνο, τι θα γίνει;

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Αναρτήθηκε από tro(ma)ktiko

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΧΟΡΗΓΕΙ ΑΦΕΙΔΩΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΣΕ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥΣ.

Με αφορμή την ανατριχιαστική ανάρτηση http://eglimatikotita.blogspot.com/2010/10/k.html σύμφωνα με την οποία φαίνεται ότι κάποιοι στο ΙΚΑ αποφάσισαν ότι είναι καλύτερα να ακρωτηριαστεί το πόδι ενός διαβητικού από το να του χορηγηθούν τα ειδικά παπούτσια, την ώρα που νοσηλεύουν εντελώς δωρεάν τις ορδές των λαθρομεταναστών, θέλω να αναφέρω κάποια πράγματα προσωπικά που έζησα σχετικά με αυτό.

Πριν δυο μήνες πηγαίνοντας οδικώς σε ένα χωριό, στην είσοδο συνάντησα μια κοπέλα που φορούσε μόνο τα εσώρουχά της και δωδεκάποντες κατακόκκινες γόβες. Το βλέμμα της ήταν απλανές και αμέσως καταλάβαινες ότι δεν έστεκε στα λογικά της.

Φθάνοντας στον προορισμό μου ρώτησα για την κοπέλα αυτή και μου είπαν ότι είναι Βουλγάρα και την έχουν φέρει συγγενείς της ως προστατευόμενο μέλος για να πάρει αναπηρική σύνταξη από το κράτος!!!!

Πράγμα που έγινε!!! Την έφεραν στην Ελλάδα όπου «πληρώνουν τα κορόϊδα» αφού η Βουλγαρία που είναι και πατρίδα της δεν της έδωσε τίποτα!!!!Μου είπαν ότι θα την κρατήσουν λίγο καιρό εδώ και μετά θα τη στείλουν πίσω όπου με τα λεφτά του ελληνικού δημοσίου θα ζουν πλουσιοπάροχα όλοι οι υπόλοιποι οικείοι της!!
Συζητώντας έμαθα κι άλλα: Στο ίδιο χωριό έχει έρθει μια άλλη Βουλγάρα, περίπου 55 χρονών, νεφροπαθής για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Εκτός, λοιπόν από τη δωρεάν αιμοκάθαρση, εκτός από την αναπηρική σύνταξη, της πληρώνουν και 500 ευρώ το μήνα για ταξί, επειδή το χωριό απέχει 45 χιλιόμετρα από το νοσοκομείο!!! Τα οποία παίρνει τζάμπα αφού κινείται με το ΚΤΕΛ και πολλές φορές μαζεύει χόρτα, χοχλιούς (σαλιγκάρια), βολβούς και ό,τι άλλο μπορεί να σηκώσει και τα πουλάει στην πόλη!!! Αυτά είναι βεβαιωμένα 100%, δεν είναι υπερβολές.

Μάλιστα, εκτός από τη δωρεάν νοσηλεία, εκτός από τη σύνταξη και τα οδοιπορικά έξοδα που της δίνουν, χωρίς να ζητούν έστω μια βεβαίωση από κάποιον ταξιτζή που τη μεταφέρει, εκτός από το εμπόριο που κάνει πηγαίνοντας στην πόλη, τώρα τελευταία έχει βρει έναν νεαρό Βούλγαρο 25 χρονών ο οποίος μένει μαζί της και ροκανίζουν παρέα τα λεφτά των Ελλήνων φορολογούμενων, τα λεφτά του Έλληνα πολίτη που του τα παίρνουν για να τα δίνουν στον κάθε τυχοδιώκτη που έχει βρει ξέφραγο αμπέλι αυτή την ταλαίπωρη χώρα.
Που θέλω να καταλήξω;

Πίσω από το σπίτι της Βουλγάρας που ανέφερα μόλις τώρα, ζει μια οικογένεια Ελλήνων με ένα παιδί. Πολύ φτωχοί άνθρωποι, ο πατέρας είναι άνεργος ενάμισυ χρόνο, με χρέη σε Τράπεζες και ιδώτες που τα πήρε για να ανοίξει δουλειά η οποία δεν πήγε καλά. Έχει και αναπνευστικό πρόβλημα, παίρνει καθημερινά οξυγόνο από μεγάλη φιάλη. Η μητέρα έχει πάθει σοβαρά ψυχολογικά με τόσα προβλήματα και της έχουν πέσει όλα τα δόντια από τα φάρμακα που της δίνουν, το παιδί με πρόβλημα στο θυρεοειδή κλπ, κλπ, κλπ.

Σας πληροφορώ ότι δεν παίρνουν τίποτα απολύτως από το ελληνικό κράτος, επειδή δεν θεωρείται ότι έχουν κάποια μορφή αναπηρίας!!!!
Την περίοδο που ήμουν στο χωριό, οι κάτοικοι έκαναν έναν έρανο γι αυτή την οικογένεια, με πρωτοβουλία της Ενορίας επειδή δεν είχαν στο σπίτι ούτε ένα πακέτο μακαρόνια κι επειδή τους έκοψαν και το ρεύμα. Σημειωτέον ότι ο πατέρας έκανε μια, ευτυχώς αποτυχημένη, απόπειρα αυτοκτονίας αφήνοντας σημείωμα με το οποίο ζητούσε να του αφαιρεθούν όλα του τα όργανα για να συντηρηθεί η οικογένειά του για κάποιο διάστημα και μετά «τους αφήνω στη Θεία Πρόνοια» όπως έγραφε στο σημείωμα ο απελπισμένος πατέρας.

Όλοι συνεισέφεραν, ο καθένας όσο είχε δύναμη. Η μόνη από τη γειτονιά που δεν έδωσε ούτε μισό ευρώ, ήταν η Βουλγάρα. Όταν πήγε ο ιερέας με τα παιδιά στο σπίτι της, απάντησε:

- Εγώ δεν είμαι Ελληνίδα!!!!!

Είναι δυνατόν, Συνέλληνες, να έχουμε καταντήσει έτσι; Να ανεχόμαστε να ταΐζουν, να νοσηλεύουν δωρεάν , να δίνουν πλουσιοπάροχα συντάξεις στον κάθε τυχοδιώκτη ξένο που «επέλεξε τη χώρα μας» όπως λέει και ο ΓΑΠ, την ώρα που πεθαίνουν αβοήθητοι και πεινασμένοι συμπατριώτες μας που δούλεψαν και πρόσφεραν σε αυτό τον τόπο αυτοί και οι πρόγονοί τους, στα ασφαλιστικά ταμεία, παντού κι όταν χρειαστούν βοήθεια το άπονο κράτος τους πετάει στο δρόμο , ενώ τα λεφτά τα σκορπάει στους λαθρομετανάστες ή στον οποιονδήποτε ξένο που δεν έχει δώσει τίποτα γι αυτόν τον πλούσιο σε λαμπρό πολιτισμό αλλά αφημένο στη μοίρα του, τόπο;

Είναι δυνατόν να ανεχόμαστε να δυστυχούν συμπατριώτες μας μέσα στην ίδια τους την πατρίδα επειδή κάποιοι αποφάσισαν ότι δικαιούνται καλύτερης μεταχείρισης οι αχάριστοι έποικοι εισβολείς;

Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση;

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.
eglimatikotita

Αιωνια αναπάντητες ερωτήσεις!!!

1. Από τι υλικό είναι φτιαγμένο το πελεκούδι και καίγεται συνέχεια;  

2. Σε ποια ακριβώς περιοχή του ουράνιου θόλου βρίσκεται το σφοντύλι;  

3. Ποιος και ποτέ ενημέρωσε τον Ταρζάν ότι τον λένε έτσι;  

4. Γιατί ο Donald Duck όταν βγαίνει από το μπάνιο φοράει πετσέτα ενώ κυκλοφορεί τις υπόλοιπες ώρες χωρίς παντελόνι;  

5. Τι σημαίνει επιτέλους το...

Ζαβαρακατρανέμια;  

6. Ποιος είναι επιτέλους ο ανιψιός του Μπάρμπα Μπεν και ποιος του Μπάρμπα Στάθη;  

7. Η απαγόρευση του καπνίσματος σε χώρους εργασίας ισχύει και.. στις καπνοβιομηχανίες;  

8. Πως λύνει το πρόβλημα με τα οδοντικά σύμφωνα όποιος μιλάει έξω από τα δόντια;  

9. Μπορεί κάποιος να αποφασίσει οριστικά ότι είναι αναποφάσιστος;  

10. Θα είχε διαφορά αν αντί να τραβάει κανείς ένα ζόρι, το έσπρωχνε;  

11. Όταν κάποιος με μανία καταδιώξεως, καταδιώκεται πραγματικά, λέμε ότι θεραπεύτηκε;  

12. Γιατί τα ντουλάπια στα αστυνομικά τμήματα έχουν κλειδαριές;  

13. Με ποια ακριβώς επιχειρήματα έπεισε ο Νώε τα ψάρια να αφήσουν το νερό και να μπουν στην κιβωτό;  

14. Η λέξη "Αμφιλοχίας" κάποιο σεξουαλικό υπονοούμενο;  

15. Ποιος ήταν ο αντικειμενικός σκοπός αυτού του Αλέξη όταν κρυβόταν πίσω από τις λέξεις;  

16. Υπάρχει λογική απάντηση στην ερώτηση "Γύρισες";  

17. Γιατί χρειάζονται πλύσιμο οι πετσέτες του ντους αφού όταν τις χρησιμοποιούμε είμαστε καθαροί;  

18. Αφού ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο γιατί υπάρχουν ακόμη πίθηκοι;  

19. Πως πήρε το όνομά της η μακαρονάδα "πουτανέσκα";  

20. Τι σημαίνει κάθομαι όρθιος;  

21. Οι γοργόνες κάνουν απολέπιση;  

22. Τα ΑΤΜ γιορτάζουν της Αναλήψεως;  

23. Γιατί τις λέμε ατομικές βόμβες αφού σκοτώνουν πολλούς;  

24. Πώς λέγεται ένα αγριογούρουνο όταν είναι ήρεμο;  

25. Ο ΤΕΝ-ΤΕΝ δε θα έπρεπε να λέγεται TWENTY;  

26. Γιατί λέγονται πολύ-θρόνες αφού κάθεται μόνο ένας;  

27. Τι γεύση έχουν τα λυσσακά;  

28. Σε τι τεστ επιδεξιότητας υποβάλλεται ο ποπός ώστε να αποκτήσει τελικά δικαίωμα στο μεταξωτό βρακί;  

29. Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;  

30. Το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με το παπάκι;  

31. Δεν είναι σατανική σύμπτωση όποιος βρίσκεται στην τουαλέτα όταν χτυπάς να ονομάζεται "άλλος";  

32. Ο Κουτρούλης πόσους προσκεκλημένους έχει τελικά στο γάμο του;  

33. Υπάρχει κάποιος ψυχοπαθής που δημιουργεί συστηματικά λάκκους στις φάβες;  

34. Γιατί όταν οι τράπεζες στέλνουν "τελευταία ειδοποίηση" για μια δόση, στη συνέχεια αθετούν την υπόσχεσή τους και ξανασχολούνται μαζί μας ;  

35. Τι βύσμα έχει τελικά αυτός ο ουδείς και όλοι τον θεωρούν αναντικατάστατο;  

36. Στην Αφρική πως ονομάζεται το αράπικο φιστίκι;  

37. Πόσο περήφανος για το σώβρακό του είναι ο Σούπερμαν ώστε να το φοράει πάνω από το παντελόνι;  

38. Γιατί του διαόλου η μάνα δε δοκιμάζει να μείνει πιο κοντά;  

39. Η τσαπα-τσούλα, είναι αγρότισσα ελευθέρων ηθών;  

40. Τι χρησιμεύει η τρύπα στα ντόνατς;  

41. Αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο "γκρεμό" και στο "ρέμα", έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας;  

42. Αυτός που γράφει το "ακόμα πιο νόστιμο" στις συσκευασίες των γατοτροφών, πώς είναι τόσο σίγουρος;  

43. Τι μέσο χρησιμοποιεί ένα βουνό για να πάει στον Μωάμεθ;  

44. Αυτό το "διαφανές-περιτύλιγμα-με-τις-φουσκάλες-που-κάνουν-τσούκου-τσούκου-και- κάθονται-όλοι-και-τις-σπάνε-σαν-υπνωτισμένοι", ξέρει κανένας πως λέγεται με μία λέξη;  

45. Γιατί οι αριθμοί στο κομπιουτεράκι είναι τοποθετημένοι ανάποδα σε σχέση με τους αριθμούς στα τηλέφωνα;  

46. Αφού λένε πως το κολύμπι κάνει καλό στη σιλουέτα πως εξηγούν τις φάλαινες;  

47. Οι επιγραφές που λένε πως "επιτρέπουν την είσοδο μόνο σε σκυλιά που οδηγούν τυφλούς", περιμένουν να διαβαστούν από τα σκυλιά ή από τους τυφλούς;  

48. Τι εργαλεία έχουν πια αυτά τα "πράσα" και πιάνουν συνέχεια διάφορους εκεί;  

49. Πόσα χρόνια διαρκεί ένα "ζαμάνι";  

50. Στην ερώτηση "θέλετε να γίνετε δωρητής οργάνων;" η απάντηση "πάρτε τα αρχ..... μου", θεωρείται θετική ή αρνητική;

Αυτή είναι η αλήθεια, αλλά εμείς είμαστε ρατσιστές!!!

"ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ" ΜΕ ΕΝΑΝ ΜΑΡΟΚΙΝΟ ΛΗΣΤΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ..

Το όνομα μου είναι Μοχάμετ,κατάγομαι από το Ραμπάτ που είναι και η πρωτεύουσα του Μαρόκου.Έφυγα ξαφνικά ένα βράδυ γιατί είχα πρόβλημα με την αστυνομία,μετά από ληστεία που είχα κάνει σε τουρίστα μαζί με έναν άλλο φίλο μου.Αυτόν τον έπιασαν όμως.
Ξεκίνησα με 2 χιλιάδες δολάρια στη τσέπη και προσπάθησα να περάσω με μερικούς άλλους με βάρκα στην Ισπανία,για να πάω από ΄κει στην Γαλλία και στο Παρίσι που εκεί έχω συγγενείς αλλά και πολλούς φίλους.

Πως βρέθηκες από το Γιβραλτάρ και την προσπάθεια να περάσεις Ισπανία στην Ελλάδα?

Μας κορόιδεψε ο άνθρωπός που είχε την βάρκα στο Τανγκλέρ.Μας είπε πως θα μας πάει απέναντι στην Ισπανία και του δώσαμε όλοι λεφτά,εμένα μου πήρε 1000 δολάρια,γιατί του είπα πως δεν έχω άλλα μαζί μου.
Αντί όμως να πάει βόρεια,πήγε ανατολικά.Εμείς δεν το καταλάβαμε καθόλου,γιατί το μόνο που βλέπαμε ήταν θάλασσα και τίποτα άλλο.

Πόσοι είσαστε στη βάρκα?

Περίπου 20 άτομα.Νομίζω 8-9 Μαροκινοί 18 με 20 χρονών οι άλλοι ήταν από άλλες αφρικανικές χώρες και είχαν και ένα κοριτσάκι μαζί τους πολύ μικρό.

Τελικά που σας άφησε?

Δίπλα στην Αλγερία.
Από κεί γνωρίσαμε κάποιον που μας είπε πως μπορεί να μας πάει στην Γαλλία μέσω Ελλάδας.Και εκεί χωρίσαμε άλλοι πήγαν να βρουν τρόπο να γυρίσουν καθώς δεν είχαν άλλα λεφτά,κι άλλοι άρχισαν να ψάχνουν για καλύτερες τιμές.
Εγώ έμεινα γιατί πίστεψα πως στην Ελλάδα θα μας έδιναν χαρτιά πρόσφυγα,αν λέγαμε πως είμαστε από την Παλαιστίνη.Έτσι μας είπε
Του έδωσα 500 δολάρια για να με βοηθήσει να πάω στην Τηνυσία.Τα υπόλοιπα λεφτά που είχα γύρω στα 300 δολάρια τα έδωσα σε άλλον για να περάσω με βάρκα προς την Κρήτη.
Μετά από 1 εβδομάδα τελικά πάτησα σε Ευρωπαϊκό έδαφος και πίστευα πως όλα θα άλλαζαν.
Μας έπιασε το λιμενικό και μας πήγαν σε ένα κέντρο όπου και μας ανέκριναν.
Εγώ και κάτι άλλα παιδία δηλώσαμε πρόσφυγες από την Παλαιστίνη,κάτι άλλοι μαύροι είπαν ψέματα πως είναι Σομαλοί,αλλά ήταν από την Νιγηριανία και Σενεγαλέζοι.
Μας έδωσαν κάτι χαρτιά και μας είπαν πως πρέπει να φύγουμε από την Ελλάδα σε 3 μήνες.
Φύγαμε σχεδόν όλοι για την Αθήνα.Τελικά στην Αθήνα βρήκα πολλούς γνωστούς μου από το Μαρόκο,που νόμιζα πως ήταν στη Γαλλία.
Με μάθανε τα κόλπα και τις περιοχές.Άρχισα να κλέβω μαζί τους στην αρχή τσάντες από γυναίκες και κινητά
από άτομα που δεν θα μας προλάβαιναν να μας πιάσουν αν έτρεχαν πίσω μας.
Οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι είναι οι καλύτερη στόχοι.
Μετά τα πουλούσαμε αν ήταν κινητά στη Ζήνωνος και στην Πειραιώς σε καταστήματα μεταναστών και αν ήταν λεφτά μέσα στην τσάντα τα μοιραζόμασταν στα πρώτα παρκάκια που βρίσκαμε μπροστά μας..
Πάντα κοιτάμε να αιφνιδιάσουμε,εκεί που δεν το περιμένει κανείς.
Αλλάζουμε ξαφνικά κατεύθυνση και πέφτουμε πάνω του.Συνήθως είμαστε 2 ή 3 μαζί.

Με κινητά ενημερώνει ο ένας τον άλλον,για το που θα χτυπήσουμε.
Συνήθως στο κέντρο και ψάχνουμε για άτομα που καταλαβαίνουμε πως φοβούνται,όταν μας βλέπουν.
Για τις χρυσές αλυσίδες μας δίνουν γύρω στα 10 ευρώ στη Σοφοκλέους οι Ιρακινοί.

Στην Αθήνα πόσοι ακόμα κάνουν αυτή την δουλειά?


Είναι πάρα πολύ,ακόμα και καινούργιοι που έρχονται,ακόμα και από άλλες χώρες έρχονται μαζί μας μέχρι να βρουν τρόπο να φύγουν από την Ελλάδα,αυτό κάνουν για να ζουν.
Τα αυτοκίνητα οι αλυσίδες και οι τσάντες,είναι το μόνο που μας δίνει λεφτά.Για δουλειά δεν μας παίρνει κανένας εδώ.
Ξέρουμε ότι δεν μπορούν να μας απελάσουν,ούτε να μας βάλουν φυλακή για μικρές ποινές.
Εμένα με έχουν πιάσει πάνω από 5 φορές και φυλακή δεν έχω πάει,γιατί αλλάζω χαρτιά αμέσως μετά την αναστολή.
Πρώτα στην αρχή μας χτυπούσε η αστυνομία,τώρα εντάξει δεν υπάρχει πρόβλημα,όλα έιναι νορμάλ.
Τώρα κάθε μέρα έρχονται κι άλλοι,και έρχονται και δια μέσου Τουρκίας.
Πάνε εκεί αεροπορικώς,κλείνουν ξενοδοχεία μέσω ίντερνετ για διακοπές,αλλά μετά περνάνε εδώ με βάρκες.Όλα γίνονται πιο οργανωμένο τώρα.Με εμένα ήταν άλλη περίπτωση γιατί με κυνηγούσε η αστυνομία.

Με τα ναρκωτικά στο κέντρο τι συμβαίνει?

Δεν υπάρχουν πολλοί Μαροκινοί που να πουλάνε,είναι λίγοι.
Οι μαύροι και οι Αλγερινοί με τους Αφγανούς ασχολούνται.Και οι Αλβανοί έχουν δουλειές με αυτούς..
Οι Αλβανοί μπορεί και να σε σκοτώσουν αν τους πειράξεις.
Δεν τους πλησιάζουμε αυτούς είναι επικινδύνοι.
Κανέναν πρεζάκια ναι,αν τον πετύχουμε μόνο του,του παίρνουμε ότι έχει πάνω του.

Με τους Έλληνες τι πρόβλημα έχετε?

Κοίτα με τους Έλληνες δεν έχουμε κανένα κοινό.Είμαστε τελείως διαφορετικοί σαν άνθρωποι.
Εμείς πιο πολύ νιώθουμε Γάλλοι παρά κάτι άλλο.Ούτε και θέλει κανένας Μαροκινός από όσους ξέρω να μείνει εδώ.Εδώ νιώθουμε πιο πολύ σαν κρατούμενοι στην χώρα σας.Για αυτό και υπάρχει μια οργή για οτιδήποτε ελληνικό.


Εντάξει αλλά οι Έλληνες πολίτες τι φταίνε,που εσείς έχετε εγκλωβιστεί εδώ?

Δεν φταίνε,αλλά σκέψου εμείς δεν έχουμε τίποτα ενώ αυτοί έχουν τα πάντα,χωρίς να το αξίζουν.
Από όσο έχω δει μέχρι τώρα οι Έλληνες είστε λαός που δεν κάνει τίποτα σωστά.Δεν έχετε δουλειές,δεν έχετε πολιτικούς και ο καθένας κοιτάει την δουλειά του.Εμείς βοηθάμε ο ένας τον άλλον.
Και έχετε και πολλούς ναρκομανείς και gay.
Συνέχεια μας πλησιάζουν οι gay και μας δίνουν λεφτά να πάμε μαζί τους.Ειδικά στην περιοχή του Μεταξουργείου κοντά στου Ψυρρή.


Θα φύγεις από την Ελλάδα?

Θα ξαναπροσπαθήσω,έχω πάει 2 φορές στην Πάτρα αλλά μας έπιασαν και μας γύρισαν πίσω.
Εκεί κάνουν κουμάντο οι Αφγανοί.Αν δεν τα έχεις καλά μαζί τους,δεν πλησιάζεις στο λιμάνι.

Στην Αθήνα ποιοι σας βοηθάνε?


Είναι κάποιοι που εργάζονται σαν εθελοντές σε κάποιες οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.Εγώ γνώρισα δυο από αυτούς στο παλιό εφετείο,που έμενα στην αρχή,μέχρι να μας διώξουν.Εκεί μας είπαν ποια είναι τα δικαιώματα μας και τι να κάνουμε όταν μας πιάνει η αστυνομία.

Έλληνες ήταν?

Ναι,αλλά από ότι κατάλαβα δεν τους ενδιέφερε και τόσο πολύ η Ελλάδα.Πιο πολύ ήθελαν να βοηθήσουν τα παιδιά που έμεναν στο εφετείο.Τώρα αν θέλουμε κάτι πάμε στα Εξάρχεια στον χώρο μεταναστών που υπάρχει εκεί.Μας βοηθάνε και μας ενημερώνουν για όλα κάποια παιδιά που είναι αναρχικοί


Στα επεισόδια που έγιναν για το "κοράνι" είχες πάει?

Είχα πάει άλλα έφυγα,γιατί όταν πήγα είχε έρθει η αστυνομία και μας διέλυσε.
Ήμουν όμως στα επεισόδια τότε που σκότωσαν ένα παιδί οι αστυνομικοί.Εκει κλέψαμε πολλά καταστήματα.
Σπάγαμε τα τζάμια και μπαίναμε μέσα.Αλβανοί,Πακιστανοί,εμείς και όλοι οι άλλοι,ότι μας άρεσε σπάζαμε την τζαμαρία και μπαίναμε μέσα.
Είχα βρεθεί με 10 τζάκετ και πολλά αθλητικά παπούτσια.

Τώρα που ζεις?

Μένω μαζί με 4 άλλους Μαροκινούς σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στις γραμμές του τραίνου.
Κοντά στην Λένορμαν.
Και ελπίζω φέτος πριν πιάσουν τα κρύα να έχω καταφέρει να φύγω.Βρήκαμε έναν Ιρακινό στο Αγ.Παντελεήμονα που μας είπε πως μπορεί να δώσει διαβατήρια για να πάμε στην Γαλλία.Αλλά θέλει 3.000 ευρώ.Τα έχω μαζέψει,αλλά θέλω και κάποια ακόμα για τις πρώτες μέρες που θα είμαι στο Παρίσι.
Μόλις τα μαζέψω,θα φύγω.

Αυτά ήταν μερικά από όσα μας είπε ένας Μαροκινός,που πιάσαμε όταν προσπάθησε να κλέψει μια γυναίκα κοντά στο Μετρό του Μεταξουργείου.
Τελικά η γυναίκα δεν του έκανε μήνυση (κάτι που δεν το περίμενε),μας εξομολογήθηκε σχεδόν τα πάντα καθώς μόλις του μιλήσαμε στα Γαλλικά (ο ρεσεψιονίστ ξενοδοχείου) λύθηκε η γλώσσα του αμέσως.
Είπε και άλλα πράγματα,αλλά τα κρίνω ανούσια να σας τα παρουσιάσω.
Αυτό που μου έμεινε είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι ρατσιστές και δεν νιώθουν τίποτα για κανέναν άλλον,μόνο για τους "δικούς τους".

Την "συνέντευξη" την πήρε και την έγραψε φίλος που δουλεύει σε ξενοδοχείο του κέντρου.
Την βάζουμε αυτούσια όπως μας την έστειλε.Για τυχόν παραλείψεις ή ορθογραφικά λάθη δεν φέρουμε ευθύνη.

http://eglimatikotita.blogspot.com/

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΩ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ;(ΜΙΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Ένας πατέρας γυρίζει σπίτι από την εργασία του αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, για να βρει τον πέντε ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.

-Μπαμπά, μπορώ να ρωτήσω κάτι;

-Ναι, βεβαίως, τι είναι;

-Μπαμπά, πόσα παίρνεις σε μια ώρα;

-Αυτό δεν είναι δίκη σου δουλειά, απάντησε θυμωμένος ο πατέρας.

-Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ, πες μου πόσα παίρνεις σε μια ώρα;

-Εάν πρέπει να ξέρεις, παίρνω 40 ευρώ την ώρα.

-Ωχ! Μπαμπά, σε παρακαλώ, μπορείς να μου δανείσεις 20 ευρώ;

-Εάν ο μόνος λόγος που ρώτησες είναι να δανεισθείς κάποια χρήματα, για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ΄ευθείαν στο δωμάτιο σου και στο κρεβάτι σου. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες.

Το μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιο του και έκλεισε την πόρτα. Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε όλο και περισσότερο. «Πώς τόλμησε να υποβάλει τέτοια ερώτηση, για να πάρει μόνο κάποια χρήματα;».

Μετά από μια περίπου ώρα ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και σκέφθηκε: «Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά ν΄αγοράσει ο μικρός με τα 20 ευρώ. Και δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά». Πήγε στην πόρτα του δωματίου του παιδιού και την άνοιξε.

-Κοιμάσαι, γιε μου; Ρώτησε.

-Δεν κοιμάμαι, απάντησε το αγόρι.

-Σκεφτόμουν ότι ίσως ήμουν πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήταν μια μεγάλη μέρα και έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα 20 ευρώ που μου ζήτησες». Το παιδί έτρεξε κατ΄ευθείαν επάνω του χαμογελώντας.

-Σ΄Ευχαριστώ, μπαμπά, φώναξε. Κατόπιν πάει στο μαξιλάρι του και βγάζει από κάτω κάποια τσαλακωμένα χρήματα. Ο πατέρας, μόλις βλέπει ότι το παιδί έχει ήδη κάποια χρήματα, αρχίζει να νευριάζει, ενώ εκείνο αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματα του και κοιτάζει τον μπαμπά του, που το ρωτά:

-Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα, εφ΄όσον έχεις ήδη μερικά;

-Μπαμπά, έχω 40 ευρώ τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου; Σε παρακαλώ, έλα αύριο νωρίς στο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί.

Ο πατέρας ένοιωσε συντετριμμένος. Αγκάλιασε το μικρό γιο του και τον ικέτευσε να τον συγχωρήσει.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΞΕΝΟΛΑΓΝΕΙΑ ΓΙΑΤΙ?

Επειδή δεν έχει νόημα να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας κάποια πράγματα προς τον φίλο που αμφισβητεί το κακό που έχουν κάνει οι ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ σε αυτόν τον τόπο.

1ον) Στο θέμα της Γερμανίας αν θες πραγματικά να μάθεις μπορείς να ρωτήσεις άτομα που είχαν πάει και θα σου πουν ότι η Γερμανία ζητούσε συγκεκριμένα άτομα σε αριθμό από κάθε μέρος αλλά και αυτό να μην δεχτείς αυτό που δεν μπορείς να αμφισβητήσεις ήταν οι προυποθέσεις για να πας.Για να πάει κάποιος εκεί για δουλειά σαν πραγματικά οικονομικός μετανάστης έπρεπε εκτός από τα νόμιμα έγγραφα α)να εγγυηθεί για αυτόν άτομο που ήδη διέμενε νόμιμα στη Γερμανία,β) να έχει κλεισμένη δουλειά ήδη προκειμένου να του επιτραπεί η είσοδος,γ) να έχει εκ των προτέρων δηλωμένη κατοικία,δ) οι ιατρικές εξετάσεις στις οποίες υποβαλλόταν ήταν εξονυχιστικές με αποτέλεσμα ακόμα και κούφιο δόντι να είχες να σου απαγορευόταν να πας και ε)όταν πληρούσες όλες αυτές τις προυποθέσεις πήγαινες για τρεις μήνες προσωρινά και αν ήσουν νόμιμος και συμβιβαζόσουν με τους νόμους και τον τρόπο ζωής εκεί τότε γινόσουν δεκτός για μόνιμα και φυσικά για να πάρεις ιθαγένεια ούτε λόγος.Εδώ σε μας τώρα έρχονται κάποια "φαντάσματα" χωρίς χαρτιά που να μπορούν να αποδείξουν ότι είναι αυτοί που λένε,χωρίς χρήματατα πάνω τους,χωρίς κατοικία,χωρίς εργασία,χωρίς να μπορούν οι αρχές να εξακριβώσουν αν ήταν εγκληματίες ή όχι και κουβαλώντας ένα κάρο ασθένειες που είχαν εξαφανιστεί από εδω όπως η φυματίωση (και αν δεν με πιστεύεις αν πετύχεις πουθενά κανένα ασθενοφόρο ρώτα το πλήρωμά του να στο επιβεβαιώσει).Και φυσικά δεν χρειάζεται να αναφέρω το πόσο σέβονται τους νόμους και τον τρόπο ζωής μας όταν έχουν κάνει κατοικίες τις πλατείες και τα πάρκα και τουαλέτες τα πεζοδρόμια (μια βόλτα από μενάνδρου και η οσμή θα σε πείσει και για αυτό).
2ον) Όσο για την εγκληματικότητα μπορώ να σε βοηθήσω να το διαπιστώσεις.Μιας και λόγω επαγγέλματος έχω πάει αρκετές φορές στα δικαστήρια θα δεις πόσοι αλλοδαποί είναι στο αυτόφωρο και πόσοι Έλληνες και για τι αδικήματα κιόλας και τότε θα πειστείς.Επίσης φυσικά και υπήρχαν και Έλληνες εγκληματίες αλλα αυτοί ήταν λίγοι σε σχέση με τον πληθυσμό και γνωστοί,και φυσικά ουδέποτε ήταν τόσο σκληροί και στυγνοί εγκληματίες όπως οι αλλοδαποί κυρίως των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ που σκοτώνουν ακόμα και για 50 ευρω.Και κάτι ακόμα οι αλλοδαποί που απλά δεν έχουν χαρτιά δεν περνούν από δίκη ούτε πηγαίνουν στις φυλακές.Η απέλαση είναι διοικητική πράξη και απλά κρατούνται στα κρατητήρια των τμημάτων μέχρι την απέλαση.
3ον) Για την ανεργία πως να μην υπάρχει όταν αυτοί μένουν 8 και 10 άτομα σε ένα σπίτι οπότε και τους παίρνει να έχουν μεροκάματο 20 ευρώ.Ο Έλληνας όμως δεν μπορεί έτσι ξαφνικά να ρίξει τόσο πολύ το επίπεδο διαβίωσής του και επτέλους ας σταματήσει αυτή η μπαρούφα ότι αν δεν ήταν οι αλλοδαποί δεν θα χτιζόταν τίποτα και δεν θα καλλιεργούταν τίποτα.Τυχαίνει να κατάγομαι από την Ν. Μάδυτο Θεσσαλονίκης ένα χωριό με παράδοση στους χτίστες και τους οικοδόμους που πλέον υπάρχει πρόβλημα στο να βρουν δουλειά γιατί οι ξένοι έχουν ρίξει τα μεροκάματα στα Τάρταρα.Και επίσης μια χαρά ο Έλληνας μέχρι που ήρθαν αυτοί δούλευε και στα χωράφια και στις οικοδομές.Και μια χαρά ανοικοδόμηση και γεωργία και κτηνοτροφία είχε η χώρα.
4ον) Αναρωτήθηκες ποτέ,μιας και αυτοί δεν έχουν ασφαλιστικές εισφορές ποιος πληρώνει τα νοσήλειά τους;Ναι πολύ σωστά κατάλαβες το ΙΚΑ με τις εισφορές όλων μας.Και γιατί δεν έχει δημοσιοποιηθεί ποτέ μελέτη που να λέει πόσα πληρώνει το ΙΚΑ στα νοσοκομεία από τα φέσια που αφήνουν;Μα φυσικα για να μην καταλάβει ποτέ ο κόσμος πόσο τους πληρώνει
5ον) Για το ενδεχόμενο του πολέμου απλά θα σε παραπέμψω σε δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού το 1995 Τοργκούτ Οζάλ ο οποίος λέει "Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες αρκεί να τους στείλουμε 5-6 εκατομυρια από δαύτους να τους αλλοιώσουν κοινωνικά" εννοώντας τους λαθρομετανάστες.Και να ρωτήσω και κάτι με το φτωχό μου το μυαλό.Από που μπαινει το 90% των ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ;Από την Τουρκία.Και να ρωτήσω και κάτι άλλο.Όταν οι δουλέμποροι παίρνουν 3.000 και 4.000 ευρώ το κεφάλι πού βρίσκουν 10.000 και 15.000 χιλιάδες ευρώ αυτοί για να έρθουν και να φέρουν τις οικογένειές τους όταν στις χώρες τους το μηνιάτικο ζήτημα να είναι 100 ευρώ;Και αν έχουν τόσα λεφτά γιατί δεν έμεναν εκεί όπου θα ήταν άρχοντες και θα θεωρούνταν πλούσιοι και έρχονται εδω να κοιμούνται στον δρόμο;
Και τέλος για την Αλβανία απλά να σου θυμίσω τα ρεπορτάζ που είχαν κανει τα ελληνικά κανάλια που έδειχναν εικόνες από ολόκληρα ξενοδοχεία στην Αλβανία στα οποία γινόταν παζάρι με κλοπιμαία από το μεγάλο πλιάτσικο που ειχε γίνει στο κέντρο της Αθήνας τον Δεκέμβριο του 2008. Επιτέλους ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να φοβόμαστε μήπως μας χαρακτηρίσουν τα γνωστά παπαγαλάκια φασίστες και αντιδημοκρατικούς.Μια χαρά δημοκρατικοί είμαστε με αυτούς που μας σέβονται και που σέβονται τον τόπο στον οποίο είναι φιλοξενούμενοι.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Αναρτήθηκε από tro(ma)ktikos